ความท้อแท้ เหนื่อยหน่าย ...........มีจัง ลบความรู้สึกนี้ไม่ได้ซักที รำคาญตัวเองมากมาย อยากหนีไปให้สุดขอบโลก รู้ว่าลืมได้บางคราว ไม่ต้องบอกให้เผชิญหรอก มันฝืนและยิ่งบาดเจ็บลึก หนีไปซะไกล ๆ ดีกว่า จะได้มีเวลานึกและไตร่ตรอง มีสติ......เผื่อคิดอะไรได้บ้าง. ทางออกคงมีมากมาย ถ้ารู้ตัวเองเร็วขึ้น อย่าขวาง ฉันไม่อยากนั่งต่อสู้กับเจ็บ มันรุมเร้าระทมระบมหนัก แทบบ้าคนเดียวนะ ไม่มีใครรู้สึกถึงความรู้สึกของฉันหรอกมัง พอดีกว่า...... >>>>>>>>
1070
1
0
หน้าส่วนตัว
