อัลมิตรา
๏ เปิดเวปย้อนกลอนเก่างานเขาเขียน
อ่านวนเวียนหลายหนคล้ายคนบ้า
ท่วงทำนองของเขาช่างเข้าตา
ให้รู้สึกนึกประหม่าเกินกว่ากลอน
มีหลายครั้งพลั้งใจไปคนเดียว
ถ้อยคำเกี้ยวรำพัน ณ วันก่อน
ฉันวูบไหววาบหวามแม้ยามนอน
แพ้เชิงอ้อนหลงเพ้อเผลอทรงจำ
จากคนเถื่อนแถมห่างเส้นทางกวี
กลายท่าทีเป็นปลื้มและดื่มด่ำ
ฉันเพียรคว้าหาศัพท์ขับลำนำ
ประดิษฐ์คำสละสลวยด้วยจงใจ
หวังใกล้ชิดสนิทเขาเท่านั้นคิด
จึงผูกมิตรมาตลอดทอดสะพานให้
แต่ศิลป์ศาสตร์ปราศถนัดจัดเจนใด
ยิ่งเขียนเหมือนยิ่งไกลแนวนัยกวี
เขาโดดเด่นเล่นคำแสนช่ำชอง
มากเพื่อนผองตามประชิดติดวิถี
วันก่อนเขาเขียนกลอนอ้อนวลี
ประหนึ่งชี้ชัดแจ้งแหล่งเจต