น้ำตาหมอก
โอ้ดึกดื่นคืนนี้ไม่มีหลับ
จะรำงับหัวใจไม่ให้หลง
ดาวทุกดวงร่วงแสงแห่งฟ้าลง
นั่งบรรจงเพลงกลอนกล่อมกานดา
กระแจะจุณเจิมจันทน์ทุกหนั่นเนื้อ
ยากจะเชื่อฉุดใจให้ห่วงหา
เคลิ้มถวิลกลิ่นปรางกัลยา
ชื่นหนักหนาชื่นใจไปทุกที
เคยประจงจูบทีไรใจกระเจิด
หลงเตลิดหลงพ้อไม่พอที่
ร้องเพลงแก้เกี้ยวกันทุกวันปี
ไม่เคยคลายหน่ายหนีนึกรำพึง
จะหักห้ามความรักได้อย่างไรเล่า
จะห้ามหักหนักเบาบ่นคิดถึง
หรือหักแม้แต่ความคิดคนึง
หักแค่ครึ่งก็จะครวญหวนใจลอย
ดาวจะดับมืดไปในความมืด
ทางยาวยืดไร้แสงแห่งหิ่งห้อย
ชวาลาหรี่แสงลงเหลือเล็กน้อย
แสงเพชรพลอยพร้อยใจยังไหววาม
สิ้นเสียงกลอนกล่อมม
900
0
0
หน้าส่วนตัว
