nidhi
ที่เคลือบแคลงแสร้งรักยังหนักจิต
ที่ดวงจิตเศร้าหมองข้องใจไหม
ที่ยังรักนั้นรักอยู่หรืออย่างไร
เป็นไฉนไยไม่แจ้งแกล้งให้รอ
๑๘มีนาคม๒๕๔๗
ละอองฝนโปรยปรายเกือบสายแล้ว
ยินนกแจ้วแว่วเสียงสำเนียงหวาน
นกตัวนั้นมันยืนเกาะสายไฟนาน
ชวนสงสารวานไปบอกให้มันรู้
๒๐มีนาคม๒๕๔๗
จากวันนั้นถึงวันนี้ยังดีอยู่
เพราะใจสู้ไม่ท้อไม่รอฝัน
สู้อย่างนี้สู้ทุกทีสู้ทุกวัน
สู้ไม่หวั่นกลั้นใจสู้สู่จุดหมาย
๒๖มีนาคม๒๕๔๗
ก่อนฟ้ารุ่งเรืองรองที่หมองมืด
ก่อนความมืดจางหายเพราะพ่ายแสง
ก่อนชีพรุ่งเรืองรองก้องสำแดง
ก่อนสิ้นแสงปฐพีทำดีไว้
๓๐มีนาคม๒๕๔๗
จากก้อนดินเป็นสินทรัพย์นับไม่ถ้วน
ลำบากล้วนจวนจะดับอยู่หลา