เข้าใจคุณนะคนดี.. แม้ว่าไม่มีเวลามาประคบประหงม รู้..ว่าลึก ๆ คุณอยากชื่นชม แอบปลอบประโลมยามฉันเศร้าใจ ฉันไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้น เราแค่ผูกพัน..สั้น..สั้น ใช่ไหม ไม่จำเป็นต้องทำอะไร ที่ดูว่าใส่ใจเกินกว่าที่ควร เพื่อว่าวันหนึ่งข้างหน้า เราจากลา..ฉันจะได้ไม่คิดหวน เก็บความหลังไปนั่งคร่ำครวญ รำพันเพ้อกับแสงนวล...ในคืนจันทร์เพ็ญ เข้าใจใช่มั้ย..ว่าฉันเข้าใจ จึงไม่เรียกร้องอะไรให้คุณเห็น เพียงได้อยู่กับคุณเงียบ..เงียบ.. ซ่อนเร้น แค่นี้ถือว่าเป็น...ความกรุณาเหลือเกิน!