ลูกเป็ดขี้เหร่
หยิบปลอกหมอน มาสะบัด พาดหน้าต่าง
หลังซักล้าง รอยน้ำตา ตรงหน้าหมอน
เพราะร้องไห้ หลายหน จนลืมนอน
เฝ้าวิงวอน กับความหวัง พังทลาย
ออกปากไล่ ไปซะเถอะ เจอะอย่าทัก
เธอก็แค่ คนรู้จัก ที่มักง่าย
ต่อไปนี้ เราขาดกัน จนวันตาย
เกลียดซะจริง คนปากร้าย นิสัยทราม
เลิกกันแล้ว วันนั้น จนวันนี้
ฉันเจ็บปวด ทุกที ที่ถูกถาม
รอยความฝัน ที่กำหนด เสียงดงาม
ทุกโมงยาม ยังคำนึง ถึงแต่มัน
ทำไมนะ ไล่เขา เรานั่งท้อ
นึกถึงคำ เธอด่าทอ ต่อว่าฉัน
เราไม่คิด สะใจ หรือไงกัน
ที่ตัดเธอ พ้นสัมพันธ์ ...จบกันไป
อยากจะหัวเราะให้ดัง ๆ ... แต่ทำไม
กลับร้องไห้ออกมานะ ...
หน้าส่วนตัว
1074
11
0
