จ้อง - เจรียงคำ
ตะวันลอยคล้อยหลบลงพลบค่ำ
ลาดิ่งดำขอบฟ้าลึกกว่าเห็น
รอนแสงลาลับล่วงแล้วช่วงเย็น
ฟ้าเปลี่ยนเป็นมืดมัวทั่วทั้งฟ้า
ริ้วลมแห่งเหมันต์หันหอบริ้ว
ระเรียงเรื่อยเฉื่อยฉิวโกรกผิวหน้า
รถด่วนดีเซลรางคนบางตา
เคลื่อนเทียบชานชาลาสถานี
อึกทึกผู้คนอลหม่าน
ผู้โดยสารจอแจแลหาที่
มองเลขหมายซ้ายทีบ้างขวาที
เดี๋ยวเดินชี้เดินเฉียด..สวนเบียดไป
ฉันเก็บของเข้าชั้นสัมภาระ
ก่อนจะผละเอนอิงพิงหัวไหล่
โยกปรับเบาะท้าวอาร์มตามชอบใจ
เมื่อยังอีกยาวไกล ถึงปลายทาง
ทอดสายตาอาลัย..ไปรอบรอบ
ทะลุกรอบกระจก..จอหน้าต่าง
แล้วเฉียบพลันทันใด..หัวใจคว้าง
พลันเสียงรถบดราง..เคลื่อนออกแล้ว
โอดลาภูมิลำเนา..เคล้าระทด
2144
4
0
หน้าส่วนตัว
