ลานกวี ย่อมมี คนเคยเศร้า ย่อมมีเหงา เดียวดาย อยู่บ้างหนอ บ้างมีรัก สลักใจ ไว้ถักทอ บ้างก็ก่อ สานสัมพันธ์ ละลานตา ลานกวี นี้ย่อมมี ความผิดพลาด ความคำอาจ มิต้องใจ ของใครหนา หากแม้นคำ อันย้ำ ย่ำอุรา อย่าถือสา โกรธเคือง เรื่องผองชน "ปลายตะวัน" เลือนแสง สิ้นแรงแล้ว สูรย์วามแวว หลับไหล ในเวหน คงลาลับ ดับไป จากใจชน เป็นเพียงคน "กวีเงียบ" ผู้เยียบเย็น
1191
0
0
หน้าส่วนตัว
