พุด
พิษไข้รุมสุมร่างใจแสนเหน็บหนาว
มากเรื่องราวรานร้าวเศร้าสับสน
ให้ทบทวนสัจจธรรมสอนใจตน
ห่างกิเลสโลกโศกคนรักษาใจ
นอนนิ่งนิ่งดูดวงดอกไม้เฝ้าทายทัก
เคยเพียรภักดิ์เพาะปลูกจนเติบใหญ่
จำปีเอ๋ยอย่าเอ่ยถามความโศกใจ
เจ็บเพียงไหนไม่นานก็ผ่านวัน
ในเส้นทางสายน้ำผึ้งพิษจิบดูหวาน
หากไม่นานทำร้ายหมายฆ่าขวัญ
เฉกเช่นนี้ในตำนานผ่านคืนวัน
เหยื่อสวรรค์สวาทอนาถใจ
ไม่มีคำอธิบายภายในใจเนื้อแท้
เกินกล่าวแก้สิ่งใดที่สงสัย
พิพากษาเปลือกเลือกประหารตามชอบใจ
ลืมน้ำใจลืมน้ำคำพร่ำอ้อนวอน
และ..
บทสุดท้ายไปให้ไกลคนละโลก
อโหสิโศกหยุดเรื่องราวบทเรียนสอน
กี่กัปป์กัลป์ขนานกันนิรันดร
แม้นร้าวรอนขอ
1250
3
0
หน้าส่วนตัว
