เทอสร้างกรอบหัวใจเทอกำหนดกรอบคือกฏบังคับจิตคิดนั้นหนาดังกรงแกร่งท่ามกลางสายธาราแต่กายามิสัมผัสความชุ่มเย็นอันทุกข์สุขนั้นคงมีเหตุผลอยู่สุขที่รู้ทุกข์ที่คิดดังจิตสรรค์สรรพสิ่งไร้ซึ่งกรอบกีดกันหากเธอลองสัมผัสมันด้วยวิญญาณแม้นอกกรอบก็อาศัยใจสัมผัสความอึดอัดนั้นย่อมมีทุกแห่งหนสุขหรือทุกข์นั้นกำหนดที่ใจตนมิใช่ยลความสุขในกรอบใจวัฏจักร กฎเกณฑ์ ของชีวิตบ้างถูกผิด บ้างยิ้ม บ้างหม่นหมองเมื่อผ่านทุกข์ย่อมเห็นสุขตามคันลองใยทนหมองในกรอบของจิตใจ!!