คนลานเทวา
ย่ำไปบนลาภยศชื่อเสียง
แผ่วเบาเพียงก้าวใจล่วงพ้นผ่าน
ปลดเปลื้องคืนวันพันธนาการ
ดังปลดปล่อยวิญญาณเดียวดาย
โอ้ ! เวนยชาติทั้งปวง
แลเถิดบ่วงอันรัดรึงตรึงสาย
เทิดอธรรมคัมภีร์แห่งอบาย
ลุ่มหลงอยู่ทุกพายปุถุชน
ฟังเถอะ ฟังข้าจากภายใน
หยุดโต้ตอบสักเสี้ยวใจเถิดเหตุผล
ในรู้เห็นบำเพ็ญแค่เพื่อตน
ธรรมมิแท้หรืออดทนสภาวะ
ผู้มิรู้ข้อบกพร่องย่อมโง่เขลา
ลุ่มหลงเงามรรคาสารัตถะ
มหาธรรมใดเล่าเจ้าชำระ
เศษขยะใหม่เก่า ณ เหง้าใจ
จงรู้ที่จะปล่อยวาง
เพื่อกระจ่างความเป็นจริงอันยิ่งใหญ่
ความน่ากลัวแห่งศัตรูใดใด
ยังมิเท่
1219
1
0
หน้าส่วนตัว
