คุณเอ๋ย...คุณครู 
ท่านคือผู้ประสิทธิ์วิชชาให้ 
อนุเคราะห์ขยายอรรถชัดความนัย 
กระจ่างใจต้องความตามวิธี 

เพียรบ่มเพาะเกาะเกี่ยวไม้เรียวรัก 
กระหวัดสัก..รอย..อดทนบนศักดิ์ศรี 
ให้กลับตัวกลับใจใฝ่รักดี 
สมกับที่เกิดมามีค่าคน 

ท่านโอบเอื้อเกื้อศิษย์ด้วยเมตตา 
ดุจนาวาบรรทุกผู้อยู่กลางหน 
โต้กระแสชลากล้าผจญ 
ขึ้นฝั่งชลพ้นห้วงจากบ่วงพาล 

แม้นศิษย์ดื้อถือวาทะระรานจิต 
ยังอุทิศเวลามาเพียรขาน 
ให้รักตนรักรู้วิชาการ 
และเชี่ยวชาญเพื่อชนม์ได้พ้นภัย 

พระคุณท่านนั้นเหลือจะแทนทด 
เกินกำหนดกล่าวขานเทียบสิ่งไหน 
น้อมเกศก้มประนมกรด้วยอ่อนวัย 
กราบดวงใจด้วยเคารพนบนอบเอย