กุหลาบน้ำตา
ณ กาลอันเงียบสงบในราตรีนี้ มันชั่งพาใจให้สั่นรอน
หมดเรี่ยวแรงในการนำพารักไปสู่รักอันบริสุทธิ์ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นสิ่งที่
ต้องยอมรับ เป็นเพราะเรารักจนมากไป หรือเป็นเพราะเขาไร้ซึ่งความรัก
คำพูดทุกคำล้วนแล้วแต่แฝงความรู้สึก ณ ขณะนั้น เราซึ่งเป็นผู้ฟัง
ย่อมรับรู้ในความรู้สึกนั้นอย่างดี เขาน่าจะเห็นใจเราบ้าง
แต่ที่ไหนได้กลับลืมสิ้นซึ่งความเป็นที่รักของกันและกัน
เหนื่อยแล้ว.............กับการที่ต้องตีหน้าระรื่น แต่ใจที่แท้จริงกลับเศร้า
เสียเหลือเกิน สุดที่จะบรรยาย เขาน่าจะคิดสักนิดว่า...........
ทุกสิ่งทุกอย่างที่เราทำลงไป นั่นคือ
หน้าส่วนตัว
1673
0
0
