กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วแม่ผู้แก่เฒ่าเดินไม่ได้คนหนึ่ง เป็นที่รำคาญใจของลูกชาย เหลือเกิน สมัยนั้นยังไม่มีสถานสงเคราะห์คนชรา ลูกชายจึงไม่รู้ว่าจะเอาแม่ไปฝากใครให้เลี้ยงจึงตัดสินใจแบกเอาไป ปล่อยทิ้งไว้ป่าลึกให้อยู่ตามยถากรรม แม่ไม่วอนขอ ไม่ถาม ไม่ว่าอะไร และตั้งใจหักกิ่งไม้ตามทาง เรื่อยไปเข้าป่าลึกไกลมากแล้ว ลูกชายวางแม่ลง บนโขดหินแล้วหันหลังเพื่อเดินกลับทางเดิมไปโดยปล่อยแม่ผู้แก่เฒ่าไว้เบื้องหลัง ตอนนี้เองที่แม่ตะโกนตามหลังลูกชายไปว่า ลูกเอ๋ย เดินตามรอยกิ่งไม้ที่แม่หักไว้ให้นะ จะได้ไม่หลงทาง...
--เห็นไหมว่าขนาดลูกอกตัญญูเอาแม่ผู้แก่เท่าไปทิ้งแม่ไม่แม้แต่ตำหนิซ้ำยังเป็นห่วงกลัวว่าลูกจะหลงทางเล
3484
5
0
หน้าส่วนตัว
