ปุยเมจิกา
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เสียงเพลงลูกทุ่งดังแว่วมาแต่ไกล น้ำเสียงกังวาลใสทุกวันที่เดินผ่านต้านตาลหน้าบ้าน เพื่อจะออกไปหัวถนน เป็นเสียงของลุงประยูร ดังมาจากกระตอบข้างบ้านของแกเอง บางครั้งก็ได้ยินเสียงแกเรียกภรรยา แม่ยวนใจจ๋า หิวข้าวแล้ว ขอน้ำ ขออาหาร ขอเครื่องใช้ อยู่เป็นประจำ ชายผิวขาวซีด ตาบอดทั้งสองข้าง มือและเท้ากุดหมด ตามตัวเป็นแผล น้ำเหลืองไหล ส่งกลิ่นคลุ้ง ต้องอยู่ในมุ้งตลอดเวลา เพราะต้องกันแมลงวันแมลงวี่ตอมแผลของแก
ลุงเป็นญาติฝ่ายแม่ มีลูกสี่คน ผู้หญิงคนโตรุ่นราวคราวเด