พุด
วสันต์พรายมายามฟ้าค่ำ
ระรินร่ำสังเวยโลกโศกสลาย
จิตเงียบงันอดีตฝันอันเปล่าดาย
พบความหมายสุขสงบพบเสรี
นอนนิ่งนิ่งมองสร้อยวสันต์อันแสนหวาน
แก้วร่วงรานสอนสัจจธรรมยากหลีกหนี
เสมือนวัยวันผันผ่านช่วงชีวี
เริ่มผลิพลีแย้มบานใช่นานเนา
ธรรมชาติรายรอบชอบด้วยผล
สอนกมลไม่ประมาทและขลาดเขลา
กับมายาภักดิ์รักลวงหลอนหลอกเรา
เสียเวลาเปล่ากับชาติภพจบว่ายวน
ลืมบางสิ่งทิ้งลมหายใจอันล้ำค่า
ลืมภาวนาเจริญสติสร้างกุศล
ทิ้งอัตตาไม่คาดหวังไร้ตัวตน
รักทุรนทุกข์มลายในสายใจ
ใจดวงงามพบสัจจธรรมล้ำเลอค่า
ซึ้งคำว่าวางว่างกระจ่างใส
ไม่นานช้าทุกชีวาพรากลาไกล
มีสิ่งใดจีรังเล่
3140
4
0
หน้าส่วนตัว
