พันธมิตรรำพึง ได้ยลคำ หนุ่มครวญ จึ่งชวนคิด ถึงมิ่งมิตร พ่อหนุ่มน้อย ที่คอยฝัน ที่จากสาว หนาวร้าง ด้วยห่างกัน มาสานฝัน อยู่บนทาง กลางใจเมือง จึงยิงตรง ส่งกลอน ร่อนผ่านเน็ต แม้เหนื่อยเหน็ด เหงื่อโทรม บนเสื้อเหลือง ว่างก็คิด ถึงแต่สาว เจ้าเนืองๆ ณ ใจเมือง กลางกรุง มุ่งสู่ดอย บางคืนมอง ส่องจันทร์ พลันนึกโศก เพราะอับโชค รัฐบาล พาลมิถอย ขับไล่มัน ก็ไม่ไป นะแก้วกลอย จะชะรอย คล้อยคืน ก็ฝืนใจ ต้องบรรลุ ดุษฎี ของที่สุด ขอนงนุช ฉุดรั้ง ห้ามใจไว้ เสร็จภาระ ตามประสงค์ ลงเมื่อใด คงจะ