เมื่อมาคิด คิดไป ใจไม่หวั่นแม้สุขสันต์ พลันสดับ เพราะไม่เที่ยงแม้โชคดี มีผู้คน คอยข้างเคียงคอยสำเนียง เรียงร้อย เป็นกลอยใจสิ่งใดใด ในโลก ที่เป็นสุขเมื่อมีทุกข์ รุกมา อย่าคาดหมายเพียงเฝ้าดู สุขทุกข์นั้น ที่กล้ำกรายจิตสบาย ไม่หมายมั่น กับสิ่งใดใครที่ไหน จะดีเลิศ ประเสริฐสุดโลกจะรุด ไปข้างหน้า แม้เพียงไหนหาเวลา เพียรรู้ ดูหทัยและยาใจ คงต้องปลีก วิเวกแล้ว..