แม่น้ำในฟ้า
อยากเขียนกลอนความรักสักหมื่นบท
เขียนเพื่อจดในใจไว้ในฝัน
เขียนว่ารักรักรักไว้ทักกัน
เขียนให้เธอเท่านั้นในฝันนอน
มอบกุญแจหัวใจให้เธอถือ
ไว้ในมือพร้อมสิทธิ์อ่านอักษร
เปิดประตูสู่บ้านวิมานกลอน
อ่านทุกตอนตระหนักในรักนำ
คำจารใจด้วยคมแห่งความรัก
เขียนจำหลักรักเธอจนเผลอย้ำ
เป็นอักษรกลอนรักไม่วรรคคำ
ด้วยสุขล้ำค้ำเขียนเหมือนเวียนวน
ว่าหนึ่งรักสองรักสามรักกล่าว
สี่ห้ายาวสาวไปเป็นล้านหน
มีซ่อนไว้อีกเพียบจะเปรียบปรน
มันลามล้น...จนเหลือมิเบื่อใจ
กลอนเลยมีแต่คำว่ารักถ้อย
ไม่สิ้นสุดดุจสร้อย...สีสุกใส
เมื่อนิทรามานับจงหลับไป
สวมสร้อยใส่...ฝันซ้อนนอนฝันดี
รักฉันแม้นไกลตัวแต่หัวใจ