กลางลมหนาว ในเงามืดเดียวดาย ไร้คนข้างกาย ปลอบใจตัวเองเท่านั้น เจ็บกลับมา นับร้อยพัน ยังด้นดัน ต่อไป ไม่หลาบจำ หรือ เพราะเรา ฟังคำคน ง่ายไป กว่าจะรู้เขาลวง ก็สายแล้ว กลับมาช้ำ ดันโง่งม ก็สมแล้ว ไม่รู้จำ ให้ถูกย้ำ ให้จำ จนตาย
1252
5
0
หน้าส่วนตัว
