ใบหญ้าอ่อนลู่เอนละเล่นพลิ้ว ทิวหญ้าลิ่วชูช่อล้อไสว โบกลมโชยโกรกพัดพาชื่นใจ แมลงปอป่ายไประระราย แลไปไกลริมชล ณ หนกว้าง ปลาใสไหลเต็มทางวะแหวกว่าย ผืนดินกลบหินละมุนทราย สองเท้าเปลือยกายย่ำ..กระหน่ำดิน เอนตนทรุดกายป่ายหลังเลื้อย มือกวักน้ำไหลเอื่อยฉวัดฉวิน น้ำลูบหน้า..คืนกายา..สู่ผืนดิน ทิ้งวิญญาณ์..สู่ถิ่น..แผ่นดินมาต์ ละเลียดไล้นิ้วตนบนแผ่นหิน รวยระรินเย็นยะยาบซะซาบซ่า หูระรื่นระรับรู้ชื่นกายา ยิ้มกับฟ้าแย้มกับดินถิ่นเมืองนอน
1342
1
0
หน้าส่วนตัว
