ท้องฟ้าเดิมเริ่มกลับกลายเป็นสีหม่น ฟ้ามีฝนโหมกระหน่ำซ้ำรอยแผล ผืนน้ำเคยมีผืนทรายคอยดูแล บัดนี้แปรเปลี่ยนไปดั่งใจคน มีบางเวลาที่ใจมันอ่อนไหว ไม่รู้ใครเป็นใครใจสับสน เหมือนสายน้ำในบางครั้งช่างวกวน เกินที่คนส่วนมากจะเข้าใจ ไม่อยากให้มันจบลงแบบนี้ ทำไงได้ล่ะคนดีในเมื่อใจฉันมันมักจะอ่อนไหว ไม่อยากเป็นฝ่ายทำร้ายเธอให้ปวดใจ เจ็บกลับไปเคยคิดไหมว่าใครทำ ขอให้ความสัมพันธ์เราจบลงตรงคำว่าเพื่อน จะคอยเตือนให้ใจไม่ต้องทำผิดซ้ำ จากนี้ไปเก็บอดีตไว้เตือนความจำ ไม่ให้ทำใจใครช้ำเหมือนวันวาน
1774
1
0
หน้าส่วนตัว
