เพียงพระพายพัดพลิ้วละลิ่วผ่าน เริ่มร้าวรานเรื่องราวแต่คราวหลัง ทุกข์ถาโถมถมเทประเดประดัง ยากยับยั้งยื้อยุดให้หยุดลง คอยครุ่นคิดคร่ำครวญรัญจวนจิต ชินเชยชิดชื่นชมสมประสงค์ อิงไออุ่นอกเอ๋ยมิเคยปลง ราวลุ่มหลงรักราญผลาญหัวใจ หนาวเหน็บเนื้อนอนหนาวทนเปล่าเปลี่ยว โดยโดดเดี่ยวเดียวดายกายหวั่นไหว กายเก็บกอดกลืนกล้ำช้ำเพียงใด โหยหวนไห้ห่วงหาด้วยอาวรณ์ บอกเบื้องบนบนบานวิมานฟ้า ลอยละล่องลับลาอย่าหลอกหลอน สิ่งโศกเศร้าโศกศัลย์คอยบั่นทอน ไกลกายก่อนกัดกินถึงวิญญาณ
1629
5
0
หน้าส่วนตัว
