ลึกข้างในใจมันเปราะบาง จึงร้องให้อยู่อย่าง..เช่นวันนี้ เกิดความหวาดหวั่น..ในทันที ทุกห้วงนาที..ที่เราห่างกัน ลึกข้างในใจฉันโอนอ่อน สิ่งนั้นมันเลยย้อน..สั่นคลอนฉัน ใจโอนอ่อนบางเปราะ..กระเทาะกัน ทำใจฉันทุกวัน..ให้หวั่นระแวง ร้องให้เพราะความไกล อยากอยู่ใกล้ยามที่ใจฉันแห้งแล้ง อยากไปหายามที่ใจฉันโรยแรง ไปแสดงความรักที่มี..จนล้นใจ ร้องให้เพราะความเปราะบาง เพราะความไกลห่าง....ที่กันกลางไว้ ต้องแอบร้องให้..ตรงที่อยู่ห่างใจ เพราะกลัวเธอมีใคร..มาแทนที่ฉัน..อีกคน