8 เมษายน 2556 20:47 น.
คีตากะ
เพราะเธอหรือ...คือดาวน์!
เด่นสกาวทุกที่ไม่มีหมอง
เขาเรียกดาวน์ซินโดรมโฉมชวนมอง
มีชื่อก้องแดนสยามงามลออ...
เพราะเธอนั้น...ขั้นสวย!
สุดสำรวยสวยโดยไม่ถามหมอ
ไม่ปรึกษาแพทย์สภาสวยบ้ายอ
สวยเกินพอทรามวัยไม่แคร์สื่อ...
เพราะเธอหมวย...สวยใส!
แบบสไตล์เกาหลีที่หวาหวือ
เขาเรียกเธอเสี่ยวเอ๋อตาเหม่อปรือ
ด้วยเธอหรือเอ๋อได้ใจไม่ธรรมดา
เพราะเธอคือ...คนพิเศษ!
เนื่องจากเหตุบางประการนานนักหนา
เติบโตจากเด็กพิเศษน่าเวทนา
จนปัญญาแก้ไขให้กลับคืน...
10 เมษายน 2556 19:36 น.
คีตากะ
ไม่จำเป็น...ต้องมากหากเห็นค่า
เพียงสบตาก็สุขทุกข์ห่างหาย
ยิ้มให้กันวันเหงาเศร้าเดียวดาย
ก็มากมายเพียงพอต่อชีวิน
ไม่จำเป็น...ต้องใกล้ไปกว่านี้
ก็ยังรู้สึกดีที่ถวิล
คิดถึงกันวันท้อรอยลยิน
เรื่องราวสิ้นเป็นไปในเส้นทาง
ไม่จำเป็น...ต้องเกินเดินล้ำเส้น
ในความเป็นตัวตนบนความต่าง
คอยรักษาระยะไว้ในหนทาง
ไม่ไกลห่างไม่ใกล้ให้พอดี
ไม่จำเป็น...ต้องรักให้หนักจิต
หากชีวิตดำเนินเดินสุขี
ความสัมพันธ์แห่งใจยังไมตรี
ทุกอย่างดีเรียบร้อยปล่อยเป็นไป
ไม่จำเป็น...ต้องย้ำคำขอบคุณ
เลิกวายวุ่นตอบแทนแม้นสงสัย
ถึงเหตุผลที่ฉันนั้นทำไป
เพียงเพราะใจ...รักเธอ...จะทำไม...
13 สิงหาคม 2558 22:38 น.
คีตากะ
ดวงตาอันว่างเปล่าเฝ้าจับจ้อง
ยังเหม่อมองเพียงเธอเอ่อความหมาย
แต่ภาพเบลอแห่งฝันพรรณราย
รั้งใจกายเธอสิ้นทั้งอินทรีย์
มืออันอ่อนแรงล้ายังคว้าไขว่
กุมเธอไว้ยามเศร้าเฝ้าถอยหนี
แต่วัตถุฉุดกระชากลากคนดี
จนไม่มีแม้เวลาชายตามอง
บทเพลงซึ้งปนเศร้าเฝ้าขับขาน
เพียงมอบแด่ดวงมาลย์วารหม่นหมอง
แต่เสียงแห่งภูตพรายหมายจับจอง
คงครอบครองโสตเธอจนเพ้อเลือน
หัวใจรักหนึ่งดวงอันห่วงหา
แทรกลมมามอบเธอเสมอเหมือน
แต่รักลวงรุมเร้าเฝ้าบิดเบือน
เธอจึงเชือนแชฉัน...ไม่หันมา...
13 สิงหาคม 2558 22:37 น.
คีตากะ
ขอเป็นคนสุดท้าย.....ในหลายร้อย
ที่เธอคอยคิดถึงคำนึงหา
ก่อนชีวิตล่วงลับกับเวลา
แม้ศรัทธาเพียงน้อยค่อยคำนึง
ขอเป็นคนคนนี้...ที่ท้ายสุด
อาจรั้งฉุดใจเธอเหม่อคิดถึง
ก่อนความมืดเข้าครองคล้องรัดรึง
จมก้นบึ้งชีวิตคิดถึงกัน
ขอเป็นคนท้ายสุด...เธอหยุดคิด
ถึงชีวิตแรกเริ่มประเดิมฝัน
แล้วพานพบรอยใจในผูกพัน
ครั้งเรานั้นร่วมสร้างปางบรรพ์มา
ขอเป็นคนคนหนึ่ง...ซึ่งท้ายสุด
อาจรั้งหยุดหัวใจใฝ่แสวงหา
เพียงความรักหลอกลวงบ่วงมายา
ดับโศกาชั่วกัลป์นิรันดร...
จิบกาแฟถ้วยร้อนในตอนเช้า ดับความเมาจากฤทธิ์รักหักความหลง ดีกรีรักสูงเกินเดินมึนงง เธอรินส่งถึงใจไหวซวนเซ จากไปแล้ว...โฉมสะคราญแห่งม่านหมอก ลีลาหยอกเย้ายวนชวนไขว้เขว เกมรักร้อนแรงเร้าเมาโซเซ หัวใจเป๋หลงทิศเดินผิดทาง ลีลาวดีสีขาวพราวหน้าบ้าน ชวนชมบานสีชมพูอยู่ในกระถาง กระจาบจับกิ่งกระท้อนอ้อนคู่พลาง ความอ้างว้างเกาะกุมรุมจิตใจ เทศกาลงานรื่นเริงเถลิงศก ทำหัวอกรุ่มร้อนนอนสั่นไหว ภาพเธอยังติดตรึงซึ้งทรวงใน ซมพิษไข้รักร้างไม่สร่างซา...
Calendar
Lovers
17 คน เลิฟคีตากะ
หน้าส่วนตัว
1768
