8 เมษายน 2556 20:34 น.
คีตากะ
จุดจบแห่งการพบประสบเนตร
ฤาปราศเหตุอันใดไร้ความหมาย
เพราะลมยังทิ้งถ้อยบนรอยทราย
ฝากลวดลายริ้วคลื่นดาษดื่นตา
จุดสิ้นสุดแห่งการพบประสบสอง
ฤาลอยล่องว่างเปล่าเฝ้ากังขา
เพราะน้ำค้างคงวาววับงามจับตา
ฝากใบหญ้ามาลีเติมสีไพร
จุดยุติแห่งการพบประสบสาน
ฤาเพียงการจากพรากยากแก้ไข
เพราะลูกแกะที่พลัดหลงกลางพงไพร
ย่อมทิ้งไว้ในรอยเลือดแห้งเหือดกรัง
จุดสุดท้ายแห่งการพบประสบนั่น
ฤาเพียงวันร้างลาพาสิ้นหวัง
เพราะวิหคซึ่งพลัดพรากจากรวงรัง
ยังฝากฝังรังคอนก่อนลาไกล
จุดอวสานการเจอแห่งเธอ-ฉัน
ฤาคือวันเอ่ยลาพาหวั่นไหว
เพราะแสงกรุ่นแห่งตะวันอันอุ่นไอ
ยังฝากไว้ในราตรีที่เยือกเย็น...
17 พฤษภาคม 2556 21:35 น.
คีตากะ
อ า จ เ ป็ น เ พี ย ง แ ค่ ค น คั่ น เ ว ล า
แ ท ร ก เ ข้ า ม า ช่ ว ง สั้ น สั้ น วั น เ ธ อ เ ห ง า
ยื น เ คี ย ง ข้ า ง กั บ เ ธ อ เ ส ม อ เ ง า
เ พี ย ร ค อ ย เ ฝ้ า ดู แ ล แ ค่ ชั่ ว ค ร า ว
อ า จ เ ป็ น เ พี ย ง ค น นั้ น ใ น วั น เ ศ ร้ า
ที่ ค อ ย เ ฝ้ า เ ยี ย ว ย า ค ร า เ ห น็ บ ห น า ว
ช่ ว ย ป ร ะ โ ล ม ป ล อ บ ป ลุ ก ทุ ก เ รื่ อ ง ร า ว
จ น เ ธ อ ก้ า ว ต่ อ ไ ป ไ ด้ อี ก ค ร า
อ า จ เ ป็ น เ พี ย ง ใ ค ร ห นึ่ ง ซึ่ ง พ า น พ บ
บั ง เ อิ ญ ส บ วั น เ ธ อ เ จ อ ปั ญ ห า
ค อ ย ร่ ว ม คิ ด ร่ ว ม แ ก้ แ ค่ ผ่ า น ม า
จ น เ ธ อ ฝ่ า ข้ า ม ไ ป ไ ม่ เ ดี ย ว ด า ย
อ า จ เ ป็ น เ พี ย ง ค น บ้ า ก ล้ า เ อ า ร่ า ง
ยื น ต้ า น ข ว า ง พ า ยุ ดุ ก ร ะ ห า ย
เ พี ย ง ใ ห้ เ ธ อ พั ก ฟื้ น ห ยั ด ยื น ก า ย
สู่ จุ ด ห ม า ย ที่ ห วั ง เ ค ย ตั้ ง ใ จ
อ า จ เ ป็ น เ พี ย ง ค น ห นึ่ ง ซึ่ ง โ ง่ เ ข ล า
ที่ รั บ เ อ า อุ ป ส ร ร ค ห นั ก เ พี ย ง ไ ห น
ร่ ว ม เ ผ ชิ ญ พ ร้ อ ม เ ธ อ ย า ม เ จ อ ภั ย
วั น เ ธ อ ไ ร้ ใ ค ร แ ล แ ผ่ ก า รุ ณ ย์
อ า จ เ ป็ น เ พี ย ง ค น นี้ ที่ ถู ก เ ย า ะ
เ พี ย ง เ พื่ อ เ พ ร า ะ เ ข้ า ข ว า ง ท า ง ก ร ะ สุ น
บั ง เ ธ อ ไ ว้ ใ ห้ พ้ น จ น ก า ย พ รุ น
ล้ ม ค ลุ ก ฝุ่ น แ ท น เ ธ อ เ ส ม อ ม า...
3 มีนาคม 2556 12:33 น.
คีตากะ
เพราะเธอคิดว่ามีฉัน.....
เธอจึงหันมาแลแม้สนเท่ห์
ทั้งดึงดูด-ผลักดันฉันซวนเซ
เธอลังเลว่าฉัน...นั้นคือใคร...
เพราะเธอคิดว่าฉันคิด.....
เธอหยั่งจิตเฝ้าครวญชวนสงสัย
ทั้งถูก-ผิดพิพากษาว่าเป็นไป
เธอหวั่นใจ...ฉันนี้มีตัวตน...
เพราะเธอคิดว่าฉันเอ่ย.....
เธอจึงเผยเปรยมาพาสับสน
ทั้งสูงส่ง-ต้อยต่ำเยี่ยงคำคน
เธอกังวลว่าฉัน...นั้นมีจริง....
เพราะเธอคิดว่าฉันทำ.....
เธอจึงพร่ำเพ้อไปในทุกสิ่ง
นิยามว่าเธอ-ฉันนั้นมีจริง
เราจึงยิ่งห่างไกลไปทุกที.....
1 สิงหาคม 2558 02:00 น.
คีตากะ
ด้วยอำนาจอันใดเล่าเฝ้ากระหน่ำ?
คอยเคี่ยวกรำซ้ำโบยเธอโหยหา
รุกเร่งเร้าเช้าค่ำย้ำนานมา
ให้เธอฝ่ามุ่งไปไม่หยุดหย่อน...
ไต่ภูผาป่าไพรธารไหลหลาก
แม้ลำบากเธอบรรลุฝากอนุสรณ์
ทิ้งรอยเท้าเลือนรางบนทางจร
ผ่านหนาวร้อนกี่ฤดูยังสู้ไป
ข้ามฝั่งฟ้ามาบรรจบจนพบฉัน
ในคืนวันเงียบเหงาเฝ้าหวั่นไหว
วันน้ำตาเธอเอ่อท้นล้นทรวงใน
และฉันได้ยินเสียงเพรียกของมัน
เธอเบื่อหน่ายใช่ไหมจึงได้บ่น?
เธอว่ายวนจนครบและพบฉัน
โน่นเห็นไหม! นั่นแสงแห่งพระจันทร์
ความสุขนั้นรอเธอเสมอมา
ทรัพย์ศฤงคารมากมายภายโลกนี้
ฤาจักที่เทียบได้ในคุณค่า
ทรัพย์ภายในแห่งจิตพิจารณา
ชุบชีวาอีกหนพ้นความตาย
หยุดเถอะ! ที่รักฉันจักเอ่ย
เพียงเพื่อเผยสวรรค์อันเฉิดฉาย
โลกแห่งนี้มีเพียงแต่ความตาย
กองกระดูกมากมายสุมก่ายกอง
เดินตามฉันไปสู่...ผู้รู้แจ้ง!
หนทางแห่งอมตะละเศร้าหมอง
เพลิงกำลังเผาโลกเสียงโศกครอง
ร่วมฉลองศักราชแห่งศาสดา
ขบวนแห่แห่งนักบุญยังหนุนเนื่อง
จักเกลื่อนเมืองสุดประมาณผ่านแหล่งหล้า
นำพระพรบุญกุศลล้นคณา
ยกโลกาสู่สวรรค์บันดาลดล
โปรดอย่าช้า! คนดีเดือนปีผ่าน
ปล่อยสังขารล่วงไปไม่เกิดผล
ความตายรอตรงหน้าทุกตัวตน
วันคืนพ้นผันไปไม่แน่นอน....
8 เมษายน 2556 20:41 น.
คีตากะ
แอบมีกิ๊กคนหนึ่งซึ่งสวยซึ้ง
เธอลูกครึ่งเยอรมันเฝ้าฝันหา
เรียกเยอรมันเชพเฟิร์ดเลิศโสภา
แม้ผวายามเห็นยังเอ็นดู....
ซ่อนเก็บกิ๊กอีกคนมักบ่นถึง
เธอลูกครึ่งอเมริกาน่าเลิศหรู
ชื่ออเมริกันบราห์มันหมั่นแลดู
เกรงยอดชู้กินแต่หญ้าไม่อาทร...
กิ๊กถัดมาก็ลูกครึ่งพึงหนักอก
เธอครึ่งบกครึ่งน้ำจำทอดถอน
มักป้วนเปี้ยนริมหนองท่องสัญจร
อิ่มก็นอนกบดานใต้ธารเธอ...
กิ๊กสุดท้ายนั้นลูกครึ่งซึ่งโสภี
เธอครึ่งผีครึ่งคนสวยจนเว่อร์
อาจสยองต้องผวาคราพบเจอ
แต่รักเธอเสมอกันหมั่นเอาใจ...
หน้าส่วนตัว
2038
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟคีตากะ
