นกขมิ้นบินจรจากคอนไม้พลัดถิ่นไกลหลงทางกลางเวหาฤาหลงค่ำคำเขาลือเล่ามาสุดคณาคาดคะเนคิดเรรวนนกขมิ้นเหลืองอ่อนค่ำนอนไหน?พฤกษ์พงไพรพิมานแมนแดนสรวงสวนฤานฤพานนิรทุกข์สุขรัญจวนจึงลืมหวนคืนรังครั้งเกิดกายโอ้นกขมิ้นพเนจรเจ้าร่อนเร่ห้วงชเลกว้างนักเกินจักหมายดารกะดารดาษอาจเรียงรายเดือนเฉิดฉายก็เกินไกลกว่าได้ครองเถิดนกขมิ้นแม้นประสบครบตรีโลกเสพสุขโศกนิพพิทาอย่าหม่นหมองด้วยเห็นทุกข์ย่อมเห็นธรรมล้ำครรลองเพียงปีกสองจักบรรลุสุขาวดีเจ้านกขมิ้นบินไปจากใจฉันอย่าลืมฝันงดงามอร่ามศรีปีกเจ้ากางครอบฟ้ามหานทีเพิ่มทวีทุกขณะสุดประมาณ...
ลมหนาวล่องล้านนาปลายหน้าฝนเมฆลอยวนบนดอยเคลื่อนคล้อยต่ำม่านหมอกเหมือนม่านมุกซุกซ่อนงำความงามล้ำแห่งไม้หนาวพราวอำไพเส้นทางสู่ยอดภูดูสูงลิบเทียมแดนทิพย์ถิ่นพิมานพานหลงใหลยิ่งสูงก็ยิ่งหนาวร้าวฤทัยลมหายใจระบายออกเป็นหมอกควันท่ามภูเขียวเคี้ยวคดจรดขอบฟ้ามวลพฤกษาหายากหลากสีสันทุ่งบัวตองต้องลมพรมไพรวัลย์ท้าเหมันต์เหลืองอร่ามไม่คร้ามภัยกลั่นม่านหมอกหล่อเลี้ยงแต่เพียงน้อยบนยอดดอยกันดารบานไสวผ่านวันคืนหนาวเหน็บเจ็บทรวงในแผ่ดอกใบให้โลกคลายโศกตรม...
สวรรค์โลกโศกสลดกำสรดไห้พระภูวไนยเสด็จฟ้ามหาสวรรค์ประชาราษฎร์กลายกำพร้าสุดจาบัลย์ดั่งบุตรนั้นเสียบิดาผู้อารีพระผู้ให้ผู้ประเสริฐล้ำเลิศปราชญ์ทรงสร้างชาติสร้างไทยให้สุขีทรงพร่ำสอนให้รู้รักสามัคคีอยู่แบบวิถีพอเพียงเลี้ยงชีวาแผ่นดินฤาจะรองรับกับชลเนตรไทยทั้งประเทศร่ำไห้อาลัยหาสิ้นเสียแล้วพ่อหลวงปวงประชาน้อมส่งเสด็จสู่มหาสวรรคาลัย...
เพียงเส้นฟางที่ปลิวลิ่วลิบล่องล่วงลงต้องผิวกายไล้ลับหายไร้ร่องรอยขีดข่วนกวนผิวกายก่อนมลายหายลับกับสายลมแค่เศษนุ่นที่ลอยคล้อยเคลื่อนฟ้าพลิ้วผ่านหน้าแผ่วเบาเคล้าผสมสัมผัสเลือนเหมือนฝันอันรื่นรมย์ท้ายจ่อมจมห้วงทะเลแห่งเวลาเหมือนใบไม้เพียงหนึ่งซึ่งร่วงหล่นผ่านตัวตนผ่านไปไยโหยหาดั่งเรื่องราวหลากล้นท้นคณาจะแสวงหาสิ่งใดให้จีรังคล้ายหมู่เมฆเบาบางกลางอากาศล่องลอยปราศทางไปใม่อาจหวังไร้สำนึกรู้สึกนึกชอบชังทุกสิ่งดั่งผ่านไป...ไร้ร่องรอย...
Be Veg Go Green Save The Planet
Line ID : songinpanyaมีเพียงความปรารถนาดีต่อเพื่อน...
ผลไม้สุก...มีภัยเพราะไม่ช้าร่วงหล่นมาสู่พื้นดาษดื่นหนมนุษย์เกิด...มีภัยในทุกคนเพราะไม่พ้นตกตายวายชีวาตม์เมื่อความทุกข์ไม่มีที่สถิตด้วยดวงจิตว่างเปล่าเท่าอากาศสุขจะมีที่ใดให้หวังวาดโลกประหลาดหมุนไปในความลวงเธอหยิบยื่นตำราเล่มหนาหนึ่งฉันคำนึงคิดไกลไปใหญ่หลวงพอเปิดอ่านต้องตะลึงถึงในทรวงทุกหน้ากลวงไร้อักษรจรละลายฉันแย้มยิ้มด้วยซึ้งถึงความรักที่เธอถักและทอก่อความหมายการพบกันแห่งเราใช่เปล่าดายจุดสุดท้ายย่อมเป็นเช่นตำราจะโอบกอดเธอเยี่ยงไรในความว่าง?เมื่อทุกอย่างมีเพียงรักมากหนักหนาใครหรือควรจะกล่าวคำอำลาเมื่อการประสบพบหน้าไม่มีจริง...
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟคีตากะ
Lovings
คีตากะ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers
4 คน เลิฟคีตากะ
Lovings
คีตากะ เลิฟ 1 คน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟคีตากะ
Lovings
คีตากะ เลิฟ 0 คน
หน้าส่วนตัว
2667
