ใบหน้างามพิลาสดั่งวาดเขียนรูปดั่งเทียนที่ปั้นเข้าพรรษาคิ้วโค้งงอนดั่งศรองค์พระรามางดงามกว่านางใดในวรรณคดีสาวบ้านทุ่งเข้ากรุงมุ่งหมายมั่นเดินตามฝันมาไกลใจหน่ายหนีทำงานหนักเหนื่อยล้ามาแรมปีข่าวคนดีเงียบหายมลายเลือนคอยติดตามข่าวคราวราวล่องหนพบหน้ามลในเฟสเหตุชื่อเหมือนแต่หน้าตาแปลกไปไยบิดเบือนแอดไปเธอก็เชือนเหมือนลืมเราข่าวล่าว่าศัลยกรรมเธอทำหมดงามหมดจดเสียจริงพริ้งเฉลาลืมคนเคยเคียงข้างร้างดั่งเงาลืมที่เก่าริมทุ่งมุ่งคว้าดาวเคยช่วยกันเกี่ยวข้าวอยู่ราวทุ่งคอยพยุงยามล้ามาเหินหาวแหงนมองฟ้าไกลลิบระยิบดาวให้รวดร้าวฤดีเราเศร้าจาบัลย์ศัลยกรรมทำไปได้รูปสวยแต่ไม่ช่วยจิตใจให้แปรผันกลับงดงามดั่งเดิมเริ่มผูกพันทิ้งสวรรค์บ้านทุ่งปรุงแต่งไกล...
ณ เมืองมัวสลัวหม่นบนวิถีเศษธุลีเศษสวะเกลื่อนถนนจิตสำนึกจางหายจากใจชนทุกแห่งหนมีขยะอัประมาณด้วยหน้าที่ต้องทำ...กำไม้กวาดคืนความสะอาดแก่ชนทนร้าวฉานงานต่ำต้อยถ้อยคำพร่ำประจานยังอาจหาญกวัดไกวใต้แรงลมร่างกายทรุดโรคภัยไม่ไกลห่างเชื้อโรคต่างรุมล้อมยอมขื่นขมเฉกปิดทองหลังพระละคำชมกายโสมมแต่ใจไซร้ลาวัณย์เมืองไม่ร้างห่างขยะทั่วสารทิศดั่งดวงจิตมิเคยว่างห่างจากขันธ์ทุกขณะก่อเวรไม่เว้นวันบาปกรรมนั้นล้นโลกวิโยคป่วนหากปราศจากพุทธามาแบกรับโลกคงดับลับไปไม่คืนหวนสร้างวินัยแห่งจิตคิดใคร่ครวญขอเชิญชวนลดขยะเป็นธรรมทาน...
พระเป็นเจ้าทรงขว้างเธอคว้างหมุนเกิดแรงหนุนหมุนเวียนเปลี่ยนองศาล่องลอยไปไกลโพ้นจนลับตาแต่ไม่ช้าจะกลับมาหาพระองค์บูมเมอแรงที่รัก ! เธอจักต้องเที่ยวลอยล่องนานไหมในลมหลงจะเห็นทุกข์แล้วดับจนลับลงฤาเพิ่มผงในตาจนพร่ามัว ?วงโคจรที่เธอพบเจอฉันองศานั้นวันเวลาฟ้าสลัวในเมืองแห่งความหมองมองมืดมัวชนถ้วนทั่วหลับใหลใต้มนต์มารปีกเธอเคว้งลอยคว้างอย่างบาดเจ็บความหนาวเหน็บเกาะกุมรุมร้าวฉานอุปสรรคหนักหนานานัปการเราดั่งพยานรู้เห็นความเป็นไปไฟศักดิ์สิทธิ์แห่งทุกข์จะปลุกเร้าคอยแผดเผาดวงจิตจนพิศมัยชำระเธอบริสุทธิ์ดุจเจียระไนสว่างไสวงดงามเปี่ยมความดีแรงเสียดทานแห่งลมจะบ่มเพาะคำเย้ยเยาะจะเติมไฟให้ศักดิ์ศรีความเป็นเทพในเธอเสมอวจีคำสรรเสริญทั่วปฐพีที่ตามมาทรัพย์สมบัติใดเล่าใต้เงาโลก ?จะคลอนโยกดวงสุรีย์ที่เวหาช่วงชีวิตนิดน้อยด้อยเวลาฤาอาจเปรียบมหานิรันดร์กาลขอเธอเป็นเช่นดั่งสุรีย์ฉายส่องประกายทั่วหล้าอย่างกล้าหาญเป็นแบบอย่างแก่ชนเพื่อพ้นพาลอภิญญาณรู้รอบไร้ขอบแดนแม้นถ้อยคำอำลามิกล้าเอ่ยเพียงเปิดเผยถ้อยวจีมีหมื่นแสนผ่านบางคำอักขระคารวะแทนเดินตามแผนพระผู้สร้างอย่างอดทน..." ด้วยรัก "
วยาสมุนี...ศรีประเสริฐเลิศเดชะทูลเชิญพระพิฆเณศเวศม์สวรรค์ลิขิตมหาภารตะอัศจรรย์บันลือลั่นวรรณกรรมล้ำโลกาเผยมหากาพย์สงครามความขัดแย้งการแก่งแย่งแห่งพี่น้องสองวงศากอปรเการพ-ปานฑพรบบีฑาจนมหาชลธีสีเดือดแดงเหตุเพราะความบอดเขลาวงศ์เการพยอมสยบอาสวะโลภะแฝงหมายช่วงชิงราชทรัพย์กลับยุแยงคอยกลั่นแกล้งวงศ์ปานฑพจึงรบกันเมื่อสองฝ่ายประจัญหน้าขัดตาทัพเสียงสดับสังข์กลองก้องสวรรค์ทวยทแกล้วช้างม้าศัสตราครันจ้องโรมรันศัตรูคู่กรณีณ ทุ่งราบกุรุเกษตรแดนเขตรบฝ่ายปานฑพ-อรชุนเป็นขุนศรีบุตรองค์อินทร์ประทานแก่แม่กุนตีมีสารถี-พระกฤษณะองค์อวตารอินทรบุตร-อรชุนจอมขุนศึกมโนนึกสังเวชเหตุล้างผลาญคราเห็นญาติพี่น้องสองวงศ์วารหมายประหารเข่นฆ่าราวีกันคาณฑีวะ-ธนูศึกถึงร่วงหลุดท้าวเธอทรุดลงวิโยคให้โศกศัลย์ตรัสไม่รบ ! หทัยท้นล้นจาบัลย์ทรงนิ่งงันกลางยุทธมโหรีพระกฤษณะแย้มสรวลสำรวลตรัสพระปรมัตถ์อรรถธรรมล้ำวิถีให้ ธ มุ่งโมกษะละโศกีทำหน้าที่ขัตติยวงศ์ธำรงธรรม์องค์อวตารเนรมิตวิศวลักษณ์มีพระพักตร์หลากหลายพรายเสกสรรดวงเนตรดั่งดวงดาวพราวนับพันล้วนอนันตภาวะพิสดารทิพยรูปรุ่งโรจน์โชติรัศมีดุจอัคนีเจิดจ้ามหาศาลทวยเทพยกกรประณมก้มกราบกรานหมู่ยักษ์มารหวาดหวั่นสั่นฤดีบางทรงจักร ทรงคฑา ศัสตราวุธทรงมงกุฎเปล่งประกายฉายรังสีทั่วจักรวาลแซ่ซ้องร้องสดุดีด้วยฤทธีองค์มหาปรมาตมันพระเป็นเจ้าอวตารประทานถ้อยอย่าท้อถอยปิดประตูสู่สวรรค์ปราบยุคเข็ญกับเราเข้าร่วมกันยึดเรานั้นเป็นสรณะตลอดไป !เราผู้สร้าง ผู้ทำลาย หมายล้างผลาญกำราบพาลทุรชนจนตักษัยเป็นหนึ่งเดียวกับเราเจ้ากำชัยอธรรมไซร้จักพินาศปลาสนาการ !อรชุน-กษัตราวันทาไหว้สิ้นสงสัยใจสงบพบสุขศานติ์ลุกขึ้นสู้ตามประสงค์องค์ภควานสุดห้าวหาญจนชำนะด้วยพระพรมหาภารตะยุทธ์ได้สุดสิ้นทั่วแผ่นดินศพพรายรายสลอนฝ่ายเการพล่มสลายมลายรอนแทนอุทาหรณ์...ธรรมะชนะอธรรม...
บางเพลา..สงบนิ่งยิ่งภูผาเหมือนวาจาจำนรรจ์พลันสลายดั่งโอษฐ์ลืมภาษาเลือนละลายความว่างกลายโถมทับนับทวีบางดวงตา...ว่างเปล่าราวอากาศดั่งกระดาษหน้าว่างร้างเส้นสีรูปทั้งหลายเร้นซ่อนจรลีสุดวจีเอื้อยเอ๋ยเผยความนัยบางรู้สึก...ดับหายมลายสิ้นดั่งชีวินล่วงลับดับแสงไขปราศความคิดชีวิตแลจิตใจตกอยู่ในภวังค์ดั่งลืมกันบางห่างเหิน...ห่างไกลไม่รู้สาวิสัชนาปราศรัยใช่เหหันส่งสาส์นมาจากใจให้แก่กันล้วนตื้นตันน้ำใจซึ้งไมตรีรับรู้ทุกถ้อยคำทุกความหมายห่างเพียงกายใจใกล้ไร้วิถีทุกบริบทจารึกรู้สึกดีคงเปรมปรีดิ์ทุกครั้งดั่งใกล้กันด้วยมีธรรมนำรักสมัครสมานย่อมสราญทุกเมื่อเอื้อสวรรค์หวังเธอจะแจ้งใจในสักวันพ้นโศกศัลย์ทวยเทวษวิเศษทรวง...
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟคีตากะ
Lovings
คีตากะ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers
4 คน เลิฟคีตากะ
Lovings
คีตากะ เลิฟ 1 คน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟคีตากะ
Lovings
คีตากะ เลิฟ 0 คน
หน้าส่วนตัว
5526
