ครุวนา...อัตตาดั่งหิมาลัยสุดสูงใหญ่โพ้นฟ้ามหาศาลหมายปีนป่ายดั้นด้นพ้นภัยพาลยากข้ามผ่านซานซมตรมทรวงในอีกห้วงกรรมอุปมามหรรณพคลื่นกระทบถาโถมโหมหลั่งไหลซัดซ้ำซากวิบากกรรมนำทุกข์ภัยทำหมองไหม้เหนื่อยล้าจนชาชินท่ามหมู่มวลปัญหาอุปสรรคปีกแห่งรักหนึ่งนั้นมั่นถวิลคอยพยุงยามล้าน้ำตารินพาโบยบินสู่ฟ้าเลิศลาวัณย์คือครูแห่งเทวาและมานุษคือสัมพุทธอนุตระอรหันต์คือสุคโตโลกวิทูปุริสธรรม์คือภควันต์พระรู้แจ้งแห่งวิชชา...
ทุ่งรวงทองท้องนายามหน้าแล้งผืนดินแห้งคลองเหือดเดือดองศาควันไฟลอยล่องเบาจากเผานาบดบังตาทั่วทิศจิตเลือนรางบทเพลงใด? กล่อมเธอทำเพ้อคลั่งลืมความหลังครั้งเก่าเฝ้าหม่นหมางฤามนต์เพลงมายาทำฝ้าฟางทิ้งนาร้างหญ้ารกขึ้นปกคลุมถ้อยคำล้ำเลิศใด? ผูกใจจิตฤาชีวิตทดท้อพบมรสุมเชือกใดเล่า? ผูกมัดใจไว้รัดกุมฤาใครรุมล้อมไว้...ไม่ปล่อยมาใครจะช่วยถากถางเส้นทางเก่า?ลบความเหงาทุ่งธารพานโหยหาถิ่นดั้งเดิมแดนด้าวภาวนาขอพุทธาดลจิตคิดกลับใจอย่าลืมตนลืมตายขายชีวิตเพลานิดน้อยนักจักเหลวไหลลืมรากเหง้าแดนเกิดกำเนิดในดินแดนใจเดิมแท้...เฝ้าแต่คอย...
วันนี้ฟ้าอาจหมองครองความเศร้าเมื่อสิ่งเร้ารบกวนชวนหวั่นไหวทำน้ำตาเธอหลั่งดั่งร้าวใจจนรินไหลทายท้าฝนร่วงหล่นมาความปวดร้าวยังตลบอบอวลทั่วรอบข้างมัวหม่นไปให้กังขามีบางสิ่งกระทบใจไหวอัตตาดั่งพฤกษาสั่นไหวในแรงลมจะปลุกปลอบเยี่ยงไรยามใจพ่าย?คำมากมายเท่าใดใช้เหมาะสม?เมื่อเธอยอมพ่ายแพ้แก่อารมณ์ที่ครอบห่มด้วยสมยอมน้อมรับมาแพ้-ชนะ อยู่หรือไปไยวิตก?เก็บแล้วรกจิตใจไห้โหยหาเถอะที่รักปล่อยไปไยโศกาจะเสียเวลาทำไมในสิ่งลวง?เพียงบทเรียนบทหนึ่งซึ่งต้องผ่านคงไม่นานผ่านพ้นจนลับล่วงมีชีวิตควรสุขสันต์หรรษาทรวงไยถามทวงหาทุกข์รุกใจตน?..
ละอองเมฆลอยล่องบนท้องฟ้าเพียงเงยหน้ามองเหม่อเธอจะเห็นดวงอาทิตย์อัสดงลงยามเย็นย่อมยังเป็นเช่นนั้นมิผันไปหาดทรายขาวทอดยาวยามก้าวผ่านกระเซ็นซ่านเกลียวคลื่นดาษดื่นไหวฟองสีขาวพราวแพรวยังแววไวตราตรึงใจไม่เลือนเหมือนเคยมาบนถนนสายนี้มีเธอ - ฉันก้าวตามฝันด้วยแรงแสวงหาเป็นดั่งเงาของกันวันผ่านมาในโลกล้าหมุนวนบนห้วงกาลภาพเบลอฝันที่โลกอุปโลกน์นี้อาจจะมีเพียงรักจักผสานเศษเสี้ยวใจแตกร้าวมายาวนานพาก้าวผ่านโลกแห่งเงาอันเศร้าตรมเปิดใจเธอเถอะจะพบประสบสิ่งความเป็นจริงหนึ่งเดียวเกี่ยวสุขสมณ ปลายทางนั่นไงในสายลมมีเงาร่มแมกไม้ให้พักพิง...
เสียงพลุดอกไม้ไฟไหวเลื่อนลั่นดังสนั่นสะท้านทรวงล่วง พ.ศ.เคล้าเสียงเพลงรื่นเริงบันเทิงคลอแสงสีล่อประชาชาวดั่งราวแมลงคืนส่งท้ายปีเก่าเข้าปีใหม่ควรสุกใสฤาเศร้าเฝ้าแสลงเรื่องราวหลากมากมายกลายเปลี่ยนแปลงสู่จุดแห่งหนใดสุดใคร่ครวญยังยืนหยัดด้วยหายใจยังไม่หยุดจะทรงทรุดตามกาลผ่านผันผวนคงหัวเราะยิ้มได้ไม่แปรปรวนท่ามหมู่มวลละครเศร้าเคล้าโลกาด้วยความหวังยังมีที่ไกลลิบมาดหมายหยิบดวงดาวพราวเวหาดาวแห่งรักเพริศพราวดาวศรัทธานำกลับมามอบโลกดับโศกตรม...
Calendar
Lovers
17 คน เลิฟคีตากะ
Lovings
คีตากะ เลิฟ 1 คน
Calendar
Lovers
4 คน เลิฟคีตากะ
Lovings
คีตากะ เลิฟ 1 คน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟคีตากะ
Lovings
คีตากะ เลิฟ 0 คน
หน้าส่วนตัว
3724
