28 พฤษภาคม 2550 19:29 น.

จบแบบไม่มีใจ.....

พิมญดา

จบแบบไม่มีใจใช่อยากจบ
กว่าจะพบกันได้ใช่เรื่องง่าย
กว่าจะปรับเวลาให้เข้าใจ
กว่าจะรักกันได้ผ่านเป็นปี

กว่าจะเข้าใจใช่อยากจาก
กว่าจะทนลำบากมาแค่ไหน
กว่าจะรักกันได้ยามอยู่ไกล
กว่าจะรู้ลมหายใจเราใกล้กัน

มาวันนี้ทุกอย่างจบง่ายง่าย
มาวันนี้ความฝันนั้นสลาย
มาวันนี้เราคือคนที่ห่างไกล
มาวันนี้ลมหายใจเราไกลกัน

หากต้องพบเพื่อจะจบคงไม่อยาก
หากต้องพบเพื่อจะจากยากคบหา
หากต้องพบเพื่อแยกเราครึ่งเวลา
หากต้องพบเพื่อจากลามาทำไม

แม้ต้องเจ็บจะกัดฟันสู้ทนเจ็บ
แม้ต้องปวดจะกัดฟันพันบาดแผล
แม้ต้องใจแทบขาดปาดดวงแด
แม้ต้องแพ้จะขอไปชดใช้กรรม

ต่อไปนี้ไม่ต้องคอยเธอคืนมา
ต่อไปนี้ไม่มีรอยเสน่หา
ต่อไปนี้คงถึงกาลเวลา
ต่อไปนี้คนไร้ค่าจะ.....ไร้ใจ				
27 พฤษภาคม 2550 11:04 น.

คำสาบานส่งๆ....

พิมญดา


คำสัญญาปากเปล่าเขามอบให้
หลงเชื่อใจเสียสนิทคิดไม่ถึง
ก็เขานั้นพูดเอาเราจนตราตรึง
คำพูดซึ้งหว่านมาพาหลงกล

คนดีเค้ารักมากเลยรู้ไหม
ความห่วงใยส่งมาให้จนมากล้น
รักตัวเองมากที่สุดดวงกมล
ขออดทนจะกลับมาหาคนดี

คำสัญญาสาบานที่มอบให้
ออกจากปากผู้ชายไร้ศักดิ์ศรี
การศึกษาชาติตระกูลก็แสนดี
แต่ใจผีหลอกสตรีจนตายใจ

มีคนใหม่ลืมน้ำคำจำไม่หมด
เคยโป้ปดมดเท็จอะไรไว้
ปล่อยให้เป็นคำสัญญาปากเปล่าไป
คนมันเลวได้ใจจริงทิ้งลงคอ

รักก็ยากลืมก็ง่ายช่างร้ายเหลือ
ชอบเลือกเผื่อน่าเบื่อชายเหลือขอ
คำว่าพี่รักคนยากขอให้พอ
อย่าพูดต่อกับหญิงใดให้ทุกข์ตรม.........				
25 พฤษภาคม 2550 16:59 น.

นิยายรักปังย่า๕...ตอนจบจ้า

พิมญดา

น้ำตาร่วงหน้าคอมรับไม่ไหว
ไปทำกรรมอะไรไว้หนักหนา
กรรมถึงได้ตามทันพิมญดา
ฆ่าน้องยาซ้ำสองให้หมองตรม

หันไปมองพี่ชายหมายต่อว่า
โอ้พี่จ๋าน้ำตาพี่ก็ไหล
รู้กันอยู่เต็มอกปิดทำไม
แฟนพี่ชายกับแฟนเราเค้ากิ๊กกัน

ก็ถึงว่าที่ผ่านมาทำไมคันที่หัว
ไม่รู้ตัวเขางอกเต็มหัวฉัน
ปวดอย่างแรงที่หลังเป็นบางวัน
ตาซ้ายนั่นไม่อยู่นิ่งทิ้งเป็นลาง

ขอให้รักไปได้สวยเหมือนตีโฮล
ลูกสักโหลขอเป็นหญิงดั่งใจหมาย
ระวังนะกรรมที่ทำไว้มากมาย
ลูกหญิงชายเจ็บช้ำทรวงเข้าบ่วงกรรม

นิยายเรื่องนี้ประโลมโลกของไซเบอร์
เจ็บทั้งเธอเจ็บทั้งฉันเจ็บทั้งเขา
ต่างแตกไปคนละทางกลุ่มพวกเรา
เอาความเศร้าทิ้งหลุมปังฝังกลบดิน

พ่อมือโปรพระเอกรักแห่งปังย่า
ขออำลาอาลัยไม่คิดหวน
ขอจบก่อนนิยายรักที่ขาดตอน
ขออวยพรรักยืนยงคงร้อยปี

แม่เพื่อนรักปังย่าพิมน่ารัก
ขอใจภักดีแต่เขาอย่าเฝ้าฝัน
รักให้มากดั่งพิมรักอยู่ทุกวัน
หยุดกระทำอย่างเก่าขอเข้าใจ				
25 พฤษภาคม 2550 16:54 น.

นิยายรักปังย่า๔....

พิมญดา

พิมคนสวยร่ำให้ใจนอกรอบ
เค้าตีกรอบขีดเส้นเป็นขนาน
หมดเวลาเจ้าแล้วน้องคนงาม
หมดนิยามรักมือโปรคนโลเล

อ้างเหตุผลสารพัดเพื่อลาจาก
เราไม่อาจร่วมทางตามใจฝัน
กลับไปทางที่พิมมาก็แล้วกัน
เจ็บแทบกลั้นใจตายชายหลอกลวง

ทำใจได้ไม่วุ่นวายกับใครเขา
พิมสวยเจ้าบินได้ดั่งใจฝัน
ไม่ติดตามง้องอนบ่าวขอสัมพัน
มีเพื่อนอันบ้านกลอนสอนแรงใจ

เปิดเน็ทมาใจครื้มอืมเข้าท่า
ขอเวลาเอ็มเอสเอ็นดั่งใจหมาย
หาเพื่อนพ้องพี่น้องที่จากไป
มีผู้คนมากมายทายทักมา

บ้างถามข่าวคราวเรื่องร้าวลึก
เคยรู้สึกเหมือนโดนแทงข้างหลังไหม
พิมสะดุ้งวาบหวามถามเร็วไว
ข่าวเรื่องไรที่ไม่รู้ไม่อยู่นาน

เกิดเรื่องราวข่าวฉาวไปในกลุ่ม
แม่ดาวรุ่งเรื่องกิ๊กคิดหักหลัง
แอบไปคบพ่อมือโปรปังย่าคนเด่นดัง
เค้าแอบแทงข้างหลังพิมสวยด้วยมีดคม				
25 พฤษภาคม 2550 12:19 น.

นิยายรักปังย่า๓....

พิมญดา

พ่อมือโปรขี้เหงากลุ้มเรื่องรัก
สาวเจ้าชักเข้าทางที่วางไว้
แอบรักชอบมานานแต่กลุ้มใจ
พิมญดาก้างชิ้นใหญ่ที่ขวางคอ

ขอโทรหาได้ไหมใจมันเหงา
กิ๊กรุมเร้าทุกวันคืนมันขื่นขม
หากพี่ยามีปัญหาอกระทม
เซย์ฮัลโหลสามเวลารักษาใจ

วันต่อวันเลื่อนมาคราได้คิด
พ่อมือโปรชักตงิดคิดไม่ไหว
ขอถามพิมน่ารักยอดดวงใจ
คิดยังไงกับพี่เล่าเจ้าคนงาม

พอได้ทีนารีมีคำตอบ
น้องก็ชอบก็รักปักใจพี่
อย่าได้เสียเวลาเลยคนดี
ตอบตกลงสักทีเป็นแฟนกัน

พ่อมือโปรได้ฟังยิ่งมั่นใจในรัก
กลับไปจักสะสางนางห่างเหิน
คนที่เคยเคยรักกันเหลือเกิน
คงขอเชิญเดินจากไปไกลหนทาง..แห่งรักเรา..				
ไม่มีข้อความส่งถึงพิมญดา