12 ธันวาคม 2547 13:22 น.
เจ้าขาว
อยากปลดปล่อยเจ้าออกจากกรงขัง
แต่กลับยั้งย้ำทำย้ำคิดใหม่
กลัวก็กลัวเพราะสุดจะทำใจ
ขาดเจ้าไปใจอ้างว้างอยู่กลางกรง
แต่จะยื้อดื้อรั้งยั้งเจ้าไว้
สลดใจในแววตาที่เธอส่ง
มันทิ่มแทงแยงขั้วใจทำไม่ลง
............
สงสาร.....เธอ.....และตัวเอง
บินไปเถิดเธอจ๋าอย่างเหลียวหลัง
จงทิ้งกรงสร้างรังใหม่ให้สุดเจ๋ง
สักวันหนึ่งน้ำตาคงหยุดเอง
อย่ากลัวเกรง ...ชีวิตเป็นของเธอ
8 ธันวาคม 2547 03:04 น.
เจ้าขาว
เพราะกลัวจะเผยใจ
จึงจำต้องหันหลบสายตา
จึงเท่ากับสารภาพ
จึงรุ้มร้อนยิ่งนัก
และคงร้อนขึ้น...และร้อนขึ้น
ยามเผ้ารอคำตอบ
คำตอบที่ไม่ได้ถาม
จากคำถามที่ไม่ได้เอ่ย
ที่สุดอาจว่างเปล่า
จึงอยากย้อนเวลา
อยากไปถามเธอด้วยดวงตา
อ้อนวอนเธอช่วยตอบ
คำตอบในสายตา
ไม่สำคัญว่าเป็นอย่างไร
เพียงเฉลยมันนานนาน
2 ธันวาคม 2547 15:26 น.
เจ้าขาว
คำ ใดใครเอ่ยเอื้อน วาจา
พ่อ เตือนให้รักษา ยิ่งชีพ
สั่ง ให้มั่นสัญญา คำสัตย์
สอน ให้อย่ารีบ เอ่ยถ้อยก่อนตรอง
27 พฤศจิกายน 2547 03:11 น.
เจ้าขาว
คงเป็นวันที่ฉันจนมุม
กลัดกลุ้มไปทั้งใจ
หนทางข้างหน้าตีบตัน
ทำฉันหวั่นไหว
รู้ดีต้องเดินอีกไกล
แต่ใครล่ะชี้ทาง
คงเป็นคืนที่ฉันจนใจ
สิ้นไร้
ใครเคียงข้าง
มุมนี้
มืดมนลนลาน
เส้นขนานบานไปไม่พบกัน
27 พฤศจิกายน 2547 02:09 น.
เจ้าขาว
คืนนี้ใจข้าฯขาดสบั้น
เธอปันอ้อมกอดให้ใครอื่น
ครวญครางอย่างไรคงไม่คืน
สุดฝืนสุดรั้งพังทลาย
ใจเอยเคยถนอมหายตรอมเศร้า
เธอเข้ามาช่วยตอนใกล้สาย
ครานี้ที่หวังจะหยัดกาย
สุดท้ายเธอย้ำซ้ำแทรกดิน
คืนนี้ข้าฯสุดทรมาน
วันวานผ่านหายมลายสิ้น
เสียงหัวใจสลายใครได้ยิน
ดับดิ้นเดียวดายลำพัง
คืนก่อนเคยนอนอิงแอบ
คืนนี้ปวดแสบแทบคลั่ง
เธอแนบไหล่ใครใจข้าพัง
เหมือนคนถูกฝังทั้งเป็น
คืนนี้ข้าฯขอคืนคำ
เธอทำข้าฯเยี่ยงของเล่น
ทุ่มเทรักษายากเย็น
เธอไม่เคยเห็นราคา
ข้าฯจำต้องขอสิ้นสัจจ์
ไม่อยากเป็นสัตว์สิ้นค่า
คืนนี้ข้าฯขอเสียน้ำตา
วันหน้าไม่ขอคืนดี
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเจ้าขาว
หน้าส่วนตัว
978
