31 กรกฎาคม 2556 19:32 น.
แก้วประเสริฐ
พิณครวญ
แว่วพิณครวญพร่ำเพรียกดุจเรียกหา
ประสานมากับขลุ่ยคลอล้อลมหวน
กลิ่นบุปผาอวลตลบเคล้าอบอวล
พฤกษ์ไพรล้วนโอนเอนเน้นเสียงลม
เสียงสลับนับตะวันพลันชิงพลบ
ผ่านอวลตลบแผ่วสล้างกลางป่าห่ม
มิอาจกั้นน้ำเสียงเบี่ยงหมายชม
ซาบภิรมย์ชื่นฉ่ำย้ำสราญหทัย
ดวงจันทรโผล่ล้อทอขอบฟ้า
สอดสายตามองหาคราแสงไสว
จวนค่ำแล้วเย็นเยือกเกลือกภายใน
หรือผีพรายหยอกเย้าเฝ้ามองเมียง
ดอกลั่นทมขาวพร่างกลางใบต้น
อวลระคนหอมเย็นเน้นเคล้าเสียง
ดารดาษดอกไม้ป่าหาเอนเอียง
สุดหลีกเลี่ยงโหยหวนชวนป่วนใจ
เสียงทำนองสูงต่ำพร่ำประสาน
จิตเบิกบานหรือเศร้าเฝ้าเป็นไฉน
ด่อมต้นเสียงเมียงมองสองตาไป
มีแต่ใบกิ่งไผ่ให้เสียดสีกัน
พิณและขลุ่ยคงเศร้าจากเฝ้ารัก
มิอาจสมัครสานใจให้สุขสันต์
แม้นเสียงเจ้าสอดคล้องต้องผูกพัน
แต่เสียงนั้นดังแว่วแผ่วห่างไกล
ตะวันลับท้องฟ้าคราชิงพลบ
ขลุ่ยบรรจบแหลมสูงปรุงพิณไล้
สายลมพัดระรื่นชื่นกลางไพร
อวลตลบไว้บุปผานานาพันธุ์
นั่งฟังเพลงอกสะท้อนซ่อนไสว
ผ่านห้องใจหมองเศร้าเฝ้าเสพย์สันต์
เหมือนตัวข้าเคล้าคลุกปลุกชีพพลัน
เพียงคอยวันดุจเพลงบรรเลงครวญ.
แก้วประเสริฐ.
16 กรกฎาคม 2556 15:22 น.
แก้วประเสริฐ
หยาดน้ำค้าง
รุ่งทิวาฟ้าสางสร้างสิ่งเหงา
หยาดน้ำเฝ้าแระเล็มเต็มใบหญ้า
แสงสีสรรกระจ่างสว่างนัยน์ตา
เหมือนบอกว่าใกล้แล้วแนวหนทาง
มองตะวันกลมแดงแฝงใสสว่าง
งามกระจ่างแต่ใจใยหม่นหมาง
อกเอ๋ยอกประดุจหยุดต้องวาง
สิ่งที่สร้างใกล้แล้วแผ่วหัวใจ
โอ้หยาดน้ำค้างล่วงลับกับใบไม้
แสงสีไล้แวววาวพราวสดใส
หลากความงามต้องหายให้หวั่นไป
หวานสดใสเคยกระจ่างสว่างอารมณ์
น้ำเจ้าเอยเหมือนใจในห้วงอก
หวั่นวิตกมากมายใยมาประสม
ทั้งนอกในไหวหวั่นพรั่นภิรมย์
กลับตรอมตรมเสียแล้วแผ่วดวงจินต์
แสงแดดเริ่มร้อนรุ่มเหมือนสุมข้า
บอกเวลาใกล้แล้วแนวทั้งสิ้น
ฝากแต่ใจมอบไว้ในทางดิน
ดุจดั่งกวินเวียนวนปะปนครอง
ยืนซึมเศร้าเฝ้าปลงตรงร่างน้อย
ที่จะลอยละล่องท้องฟ้าสนอง
แสงสว่างเรืองรองหมองสิ่งปอง
ดุจละอองหยาดน้ำเลิศล้ำกราย
อันชีวิตของคนปนเปนัก
วุ่นวายจักยึดมั่นนั้นก็สาย
ผ่านกาลห้วงล่วงย้ำเหมือนน้ำพราย
ต้องละลายยามอาทิตย์ทรวงจิตใน
หยาดน้ำค้างแสนสวยช่วยสร้างโลก
ให้บริโภคความสุขปลุกสิ่งใส
แต่ใยข้าละเหี่ยเพลียหัวใจ
ต้องลอยไปไกลเพื่อนหยาดเปื้อนตรม.
แก้วประเสริฐ.
1 กรกฎาคม 2556 20:16 น.
แก้วประเสริฐ
เปลี่ยนฝัน
๐วันคืนเปลี่ยนแน่แล้ว จริงฤา
ยากจะมาฝึกปรือ ผ่องแผ้ว
เวียนวนว่ายวกหรือ ก่อเกิด
ซ้ำยากผ่านมิแคล้ว ถูกจ้องจับมองฯ
วันคืนเปลี่ยนแน่แล้ว ความฝันแป้วหมองใจ
มิทราบเหตุเป็นไฉน ฝากภายในดวงฤดี
มองดูดุจดั่งฟ้า เดือนดาราหมองศรี
ชอกช้ำแฝงชีวี ยากจะพลีม่านดวงใจ
อดเปรี้ยวแต่ไร้หวาน ความจริงผ่านมองหม่นใน
ยากยิ่งจะแก้ไข ฝังอยู่ไว้ในตัวเอง
เนิ่นนานผ่านหมองหม่น มันระคนปนย่ำเกรง
ไม่เขียนชักวังเวง จึงฝากไว้ในห้วงฝัน
ดุจโดนไข้ให้หนาวสั่น มันป่วนปั่นสุดเสกสรร
อกเอยยากแบ่งปัน ช่างเปลี่ยนแล้วนะแก้วตา
รวดร้าวแห่งดวงจิต หวานแนบสนิทติดพันหา
ร่ายบทดุจสนทนา เหมือนปลาร้าที่เน่าโชย
หลับตาพาเปลี่ยนฝัน เคยกำนัลผ่านแห้งโหย
คงไว้นัยน์ตาโปรย นิทราแล้วไข้เรียกหา.
แก้วประเสริฐ.
15 มิถุนายน 2556 15:44 น.
แก้วประเสริฐ
ความขื่นขม
แสงสีสรรแพรวพราว สิ่งสกาวคราวสูญสิ้น
ห้วงล่วงลึกแห่งจินต์ พลันโบยบินสิ้นทางจร
เหลือฝากจารหนังสือ ร่ำลือดุจสิงขร
ห้วงบั่นแสนร้าวรอน สุดจะถอนห้วงแห่งใจ
แสงสีสรรเพริศพริ้ง ทรวงใน เราแฮ
เฉิดฉันท์อันวิไล ผ่องแผ้ว
สูญสิ้นจิตภายใน ขมขื่น จริงนอ
ฝันเก่าให้คลาดแคล้ว บั่นห้วงจรรโลง
วาววับนับสูญสิ้น มวลพลัง กายแฮ
บุกบั่นดั่งมนต์ขลัง ฝากฟ้า
แปรเปลี่ยนมิอาจหวัง คืนกลับ เฉลยแฮ
แม้นมาดยากไขว่คว้า ม่านแก้วจากสวรรค์
รำพึงคิดจิตไว้ เพื่อนเอย จริงแฮ
ยากต่อการอภิเปรย บอกเจ้า
ใกล้กาลมรณะเผย ล่วงจิต มวลแฮ
น้ำแห่งตาคลุกเคล้า พร่างย้ำร่วงริน
พลังแห่งการจารแล้ว เลือนลาง สิ้นนอ
หมุนเปลี่ยนเวียนวนจาง จากห้วง
โรคภัยสู่จัดวาง บั่นจิต ใจเฮย
เพียงนั่งคิดเฝ้าล้วง สิ่งนี้เลือนหาย.
แก้วประเสริฐ.
7 มิถุนายน 2556 15:06 น.
แก้วประเสริฐ
หวานใจ
๐หวานใดไหนเล่าเจ้า.......สู่ใจ
หวานอิ่มซึ้งผ่านใน..........ยิ่งแล้ว
หวานรสเสน่ห์ผูกใย........ป่วนปั่น จริงแฮ
หวานแนบเนื้อผ่องแผ้ว....สวรรค์ร้องคร่ำครวญ.ฯ
หวานสิ่งใดไหนเล่าเจ้าห้วงรัก
หวานมิภักดิ์ยังแปรแม้ล่วงฝัน
หวานอิ่มรสจรดไว้ใยผูกพัน
หวานรสนั้นแสนซึ้งซาบตรึงใย
หวานจากโอษถ์อิ่มใจเจ้านางเอย
หวานแนบเฉลยฝากไว้ให้สดใส
หวานเสน่ห์ช่างผูกพันกว่าสิ่งใด
หวานคลั่งไคล้โลมเย้าสู่ห้วงจิต
หวานอ่อนด้อยสู่ปองต้องชะเง้อ
หวานพร่ำเพ้อเผลอร่ำย้ำที่สนิท
หวานซึ้งซ่านส์ผ่านเข้าจงเฝ้าคิด
หวานจะปลิดมากฉ่ำย้ำพลิกวน
หวานพร่ำเรียกปั่นป่วนชวนมองหา
หวานสายตาชวนไว้ให้สับสน
หวานมากถ้อยสยบใจให้มืดมน
หวานปะปนฝากลงตรงซึมเซา
หวานมธุรสอ่อนช้อยคอยตรึงคิด
หวานมากสนิทแค่เพ้อละเมอเฝ้า
หวานฝากห้วงป่วนซึ้งตรึงใจเอา
หวานสิ่งเย้าควรตรองมองตัวเอง
หวานมอบให้ใครไว้คล้ายเสน่หา
หวานมารยาคร่ำครวญล้วนสุดเก่ง
หวานพลิกแพลงแฝงไว้คล้ายละเลง
หวานสร้างเบ่งดุจเงาเศร้าเหลือเกิน
หวานมากรักฝากใครใคร่ควรคิด
หวานเสน่ห์จิตมอบไว้คล้ายดังเหิร
หวานระทวยสร้างชื่นระรื่นเพลิน
หวานหากเมินดูเหี่ยวเปลี่ยวหัวใจ
หวานส่วนมากฝากไว้ในความสวย
หวานงามด้วยน้ำคำพร่ำมากไสว
หวานหลากรสจะเพ้อละเมอไกล
หวานคลั่งไคล้ดุจบ้าอย่าเฝ้ามอง
หวานส่วนมากคล้ายฝากจากสิ่งรัก
หวานยั่วนักระคนปนเล่ห์สนอง
หวานทำเด่นเน้นไว้จงได้ตรอง
หวานผุดผ่องแปลกตาสร้างราวี
หวานยวนยั่วมากเย้าควรเฝ้าตรึก
หวานพิลึกหมั่นตรองมองดูฉวี
หวานตกแต่งแฝงไว้ในเสริมมี
หวานเช่นนี้หนีห่างเลิกร้างลา.
แก้วประเสริฐ.
Calendar
Lovers
17 คน เลิฟแก้วประเสริฐ
หน้าส่วนตัว
2576
