13 พฤษภาคม 2547 18:06 น.
แทนคุณแทนไท
...เรียงร้อยถ้อยอารมณ์
ที่ชื่มชมไม่เคยจะห่างหาย
ที่งดงามดีงามยังพริ้งพราย
ที่มากมายก็ยังจะมากมี
ไม่แปรเปลี่ยนมีแต่จะปรับเปลี่ยน
แม้กาลเวียนหมุนมาถึงวันนี้
ในทุกทุกความปรารถนาดี
ทุกเสี้ยวเศษนาที...ยังมีเธอ
ขบเขียนขบคิด ขณะคิดคำนึงถึงใครบางคน...
ไม่ว่ากาลจะหมุนไปนานเพียงใด...
แต่หวัง ที่วาดไว้ในใจสำหรับใครคนหนึ่งคนนั้น...
ยังปรารถนาให้ทุกทุกความเป็นไป...ของเธอ
มีแต่ความสดชื่น งดงาม ดีงาม และสวยงาม เสมอเสมอ...
คนดี...ผมระลึกถึงคุณด้วยแรงปรารถนาดี...
...........สม่ำเสมอ............
9 พฤษภาคม 2547 14:42 น.
แทนคุณแทนไท
กว่าจะถึง
เมื่อนั่งนับเวลาอย่างเงียบเงียบ
เย็นยะเยียบหัวใจจนใจหาย
น้ำตาเรื่อรินไหลอย่างพร่างพราย
ช่างโหดร้ายเหลือเกินกาลเวลา
กว่าจะถึงวันนั้นอีกนานไหม
กว่าจะได้สุขดั่งแสวงหา
กว่าจะได้พบเธอในแววตา
จะต้องทนเหว่ว้าอีกเท่าไร
เป็นรู้สึกของคนที่ไกลบ้าน
จากมานานเนิ่นนักสักแค่ไหน
ให้คิดถึงฟ้าทองผ่องอำไพ
คิดถึงเกลียวคลื่นใสอัสดง
คิดถึงรอยยิ้มเอมอิ่มอุ่น
ตักละมุนที่แนบหนุนยามหลับหลง
ครวญถึงที่รักภักดิ์อนงค์
วันหนึ่งฉันคงได้เจอเธอ
จึงได้แต่เขียนกวี ที่มีว่า
ที่รักจ๋าคิดถึงสม่ำเสมอ
แม้ไกลห่างอย่างไรให้อยากเจอ
เพียงคือเธอ คนเดิมที่เว้าวอน
***ทุกคราที่หลับตา เธอยังเป็นความสดชื่นงดงามของวันคืนเสมอเสมอ...
อธิษฐานจากใจ...ขอให้เธอมีแต่วันที่งดงามในชีวิต***ผมหวังใจเช่นนั้น
4 พฤษภาคม 2547 18:51 น.
แทนคุณแทนไท
ในระหว่างความแตกต่างของอดีตกับปัจจุบัน
ที่ตรงนั้น ณ.อดีตผมเคยกล่าวกับคุณ.
ข้อความเหล่านี้อยากสื่อถึงเธอ
วันเวลาหลายปีที่ผ่านมา ผมอยากบอกให้คุณรู้ว่า
ผมซาบซึ้งในความเป็นไปต่างต่างที่คุณมี
และที่คุณมอบให้ผม
คุณรู้บ้างไหม คุณคือความดีงาม งดงาม
แหละคือสวยงามยิ่งสิ่งหนึ่ง ที่ชีวิตผมได้เจอ
ที่รักของผม ผมขอบคุณในความดีงามทั้งมวลที่มี
เรื่องราวความเป็นไปต่างต่างในตัวคุณ
คุณรู้ใช่หรือไม่ ผมมั่นใจแหละภูมิใจมากมายแค่ไหน
ความภาคภูมิในชีวิต
และความองอาจในตัวตนที่ผมมี ที่ผมได้
ผมมีคุณซึ่งเป็นกำลังใจ เป็นแรงบันดาลใจให้เสมอเสมอ
ที่รักผมขอบคุณ
ทุกครั้งทุกครา.ที่ผมทุกข์ท้อใจ
บางคราว-แหละบางครั้ง แม้ผมจะไม่ได้บอกกล่าวเล่าให้คุณฟัง
แต่คนดีของผมคุณจงรู้เถิด
แค่รู้สึกของผมที่รู้ว่ามีคุณใส่ใจ
ห่วงใยในความเป็นไปต่างต่างของผม
เพียงแค่นี้ แม้มีมือมัจุราชยื่นมาอยู่เบื้องหน้า
ก็หาทำให้ผมหวาดเกรงไม่
ที่รักของผม ผมอยากให้คุณรู้ว่า สำนึกของผม รู้สึกของผม
รับรู้อยู่ตลอดเวลา ว่ามีคุณอยู่ใกล้ใกล้ผม เสมอเสมอ
ที่รักของผม ในความเป็นไปต่างต่างของคุณ ที่คุณมี
ที่ผมทำ คงได้แต่ ขอบคุณ-ที่รักผมขอบคุณ
ณ.ปัจุบัน นับแต่กาลที่น้ำตาผมรินร่วง
ที่รักของผม
ผมยังระลึกถึงความงดงามทั้งมวลที่คุณ
เคยมอบให้ผมไม่เสื่อมคลาย
ผมอยากหลีกหนีจากรักนี้เหลือทน.
แต่ดวงใจสัตย์ซื่อเกินกว่าจะแปรเปลี่ยนได้
เพียงแต่ .
เพียงแต่วันนี้อดีตยังงดงาม
แต่ไร้ประโยชน์ที่จะครุ่นคิดถึงอนาคต
วันนี้จึง
เจ็บปวดในความสุขที่ครุ่นคิดคำนึง
เช่นที่เป็น เช่นนี้..
จึงตรงใจผมเหลือเกิน.....
หัวอกระทม ซานซมมาถึงที่นี่
ได้ฟังวจี แจ่มใส ไพเราะชวนฟัง
ฝ่าแดดร้อน มาพบ ร่มไม้ใบบัง
เริ่มมีความหวัง เริ่มมีชีวิต ชีวา
หวานชื่นน้ำคำ ยังจำประทับดวงจิต
เรื่องเบื่อชีวิต เลิกคิดมาหลายเวลา
ปล่อยเรื่องช้ำ ปล่อยทิ้งแม่น้ำคงคา
สองเราสัญญา ร่วมชีวาก่อร่างสร้างตัว
ที่แท้ ไม่มีแค่เพียงเราสอง
ยังมีหุ้นใหญ่หุ้นรอง
หลายสาขาเสียจนน่ากลัว
รักแสนรัก สุดหักใจจะถอนตัว
ใจร้าวระรัว สุดรักสุดหักให้หาย
น้องยื่นน้ำเย็น พี่เห็นก็คว้ามาดื่ม
ด้วยจิตใจปลื้ม ว่าร้อนคงถอนคงคลาย
กว่าจะรู้ ว่าน้องให้ของกินตาย
ทุรนทุราย ด้วยพิษร้าย น้ำกรดแช่เย็น
....
14 เมษายน 2547 16:05 น.
แทนคุณแทนไท
....บางรู้สึกเต็มตื้นก็เต็มตัน
สื่อถึงความผูกพันแม้หนึ่งน้อย
ระลึกถึงความงดงามยามรอคอย.
ยากถักถ้อยร้อยคำได้ดั่งใจ
จึ่งกลั่นบท พจฝาก จากอารมณ์
ที่สั่งสม บ่มจาก ความหวามไหว
บอกฝากจาก อารมณ์ คนอยู่ไกล
นานแค่ไหน หัวใจ ไม่จืดจาง
ความรู้สึกจึงยังคงล้นหลั่ง
แม้ความหวังนั้นยังอยู่ไกลห่าง
(เคย)นับวันคอยเวลาได้เคียงข้าง
(ไม่ลาร้างเสียก่อน ?คง) เจอกัน
เคยนับคืนนับวันนับนาที
เพื่อเร่งถึงพรุ่งนี้ที่เฝ้าฝัน
มาวันนี้เหลือเพียงเสี้ยวความผูกพันธ์
ที่เงียบงันในความฝันที่ไร้ทาง
จะเพราะเหตุ หรือเจตนาใด
ที่ทำให้กายเราต้องไกลห่าง
แต่หัวใจจะชิดใกล้ไม่อ้างว้าง
จะมีฉันคอยเคียงข้างกำลังใจ
เรามีกันและกันอยู่เช่นนี้
ไม่เคยมีเลยสักทีที่หวั่นไหว
ขอเพียงเธอไม่แปรเปลี่ยนดวงใจ
ฉันจะอยู่เคียงใกล้ ณ. คนดี
ระลึกถึงวันคล้ายวันเกิดเธอนางฟ้าแสงระวี
1 เมษายน 2547 15:06 น.
แทนคุณแทนไท
...
ปากที่ยิ้ม พริ้มจน เหมือนมนต์มัด
ให้กระหวัด ไหวหวั่น เฝ้าคิดถึง
เนตรเหมือนวอน ซ่อนคำ ให้รำพึง
จริตหนึ่ง บอกใบ้ให้สัมพันธ์
จะให้ตัด ขัดอารมณ์ ข่มความคิด
ว่าดวงจิต อย่าหมายมิตร ชิดดวงขวัญ
ก็ใจพี่ หมายพิชิต คิดผูกพันธ์
จะให้ดับ ตัณหานั้นพี่สุดทน
แม้ถึงพี่ นี้เคยช้ำ ระกำหนัก
หากใจต้อง ชอกช้ำรัก อีกสักหน
เพราะคนดี ที่พี่ หมายได้ยล
จะปัดรัก ให้เสียคน ก็ยินดี
พี่จึงแบก เอาแรง ปรารถนา
มาวางลง ตรงหน้า ของน้องพี่
พี่จึงหอบ เอารักจาก ดวงฤดี
มาวางลงตรงที่หัวใจปอง
มาวางลงตรงที่หัวใจภักดิ์
มากมายนักรักจากใจเคยไหม้หมอง
หมายมามอบทั้งดวงใจให้น้องครอง
จึงหอบรักมากองปองสัมพันธ์
คนมันรัก จะให้ ทำยังไง ?
ก็หัวใจ มันหวั่นไหว จนใจสั่น
ถ้ารักแล้ว จะต้องปิด ปากเงียบงัน
เธอก็บั่น ใจฉันทิ้ง ดีไหมเธอ....
พี่รักเธอ เธอรู้ไหม ว่าพี่รัก
มากมายนัก รักแน่ แท้เสมอ
พี่รักเธอ รู้ใช่ไหม พี่รักเธอ
เป็นรักแน่แท้เสมอเสนอใจ
พี่พูดรัก จากปาก อยากให้เชื่อ
แม้ไม่เท่า ที่ใจเนื้อ มันหวั่นไหว
ปรารถนา ที่เอ่ยฝาก จากหัวใจ
น้องรู้ไหม พี่อยากให้ น้องได้ยิน
น้ำตาพี่ เคยไหลริน เหมือนสิ้นหวัง
เมื่อรักพัง หวังพี่ ก็จบสิ้น
แต่ถ้อยคำ ที่น้องร้อย ให้พี่ยิล
ช่วยให้พี่ ไม่หมดสิ้น กำลังใจ
ยื่นมือมา พี่ขอจับ กระชับหน่อย
มือหนึ่งน้อย ที่พี่คอย อย่างหวามไหว
ยื่นมาให้ ขอพี่จับ กระชับใจ
เพื่อสร้างฝัน อันเรืองไร นิรันดร์กาล
Calendar
Lovers
19 คน เลิฟแทนคุณแทนไท
หน้าส่วนตัว
1715
