16 พฤศจิกายน 2548 09:46 น.
แทนคุณแทนไท
...หนึ่ง...
สิบห้าค่ำมาย้ำเตือนเดือนสิบสอง
โคมฟ้าส่องความหวังอยู่มิรู้สร่าง
หวังวันดีในชีวีจะมีทาง
กลับมาสร้างเรียวหวังกำลังใจ
...สอง...
คิดถึงเขารู้ไหมคนดีเอ๋ย
น้องจะเคยเป็นเหมือนพี่เช่นนี้ไหม
แม้นน้องคิดถึงใครบ้างทำอย่างไร
พี่จะให้อภัยได้ไหมหนอ
พี่ยังรักเธอคนนั้นคนดีเอ๋ย
น้องทนฟังพี่เผยทำไมหนอ
ถามถึงความอดทนพี่ถ้ามีพอ
แค่ไหนหนอถ้าน้องบอกยังรักใคร
พี่ยังไม่ลืมใครนั้นคนดีจ๋า
และมากกว่านึกถึงกันอย่างหวั่นไหว
หากน้องยังครุ่นคิดถึงในบางใคร
พี่จักพร้อมยอมรับไหมไม่รู้เลย
พี่ยังเขียนกลอนหวานคืนวานนี้
น้องไม่โทษโกรธพี่ คนดีเอ่ย
ทั้งคนที่พี่เขียนความใช่ทรามเชย
หากน้องเคยทำบ้างจะอย่างไร
พี่ยังคงส่งความปรารถนา
ข้ามเขาเขินเนินนพาฟ้าผืนใหญ่
เหมือนลืมน้องคนที่อยู่ใกล้ใกล้ใจ
แล้วไย น้องยังดีกับพี่นัก
...สาม...
จุดเทียนธูปปักลงบรรจงถ้อย
หลับเนตน้อยนับแต่นี้พี่แน่นหนัก
จะขอลืมความหลังสัมพันธ์รัก
จะบั่นหัก ความหลังดิ่งทิ้งท้องธาร
ปัดเอาความลังเลใจไปไกลห่าง
มั่นแต่นิ่มน้องนางดั่งบรรหาร
เอาหัวใจใส่กระทงบรรณาการ
ที่ผิดพลาดในวันวานลอยผ่านไป
...สี่...
สิบห้าค่ำมาย้ำเตือนเดือนสิบสอง
โคมฟ้าทองส่องหวังยังอยู่ไหม
โปรดจงรับบรรณาการจารจากใจ
รักครั้งใหม่จักมั่นนิรันดร
ลอยกระทง พระพุธที่ ๑๖ พฤศจิกาย์ ๔๘ / แทนคุณแทนไท
14 พฤศจิกายน 2548 16:42 น.
แทนคุณแทนไท
เขียนที่นี่
ที่ท่าน้ำกระทรวงการค้า ประเทศไทย
สวัสดีมิตรภาพที่รัก
ขณะที่ความเงียบงันถามหาในค่ำนี้
ผมแอบมานั่งเงียบเงียบอยู่ท่าน้ำเจ้าพระยา
สำรวจดู ในเนื้อในนั้น
ของขณะความคะนึงในหัวใจ
พบความเจ็บเจียนหลงเหลืออยู่มากครัน
...
...
แม้ระลึกรู้จะเข้าใจ
ว่าทุกหลังฝน ฟ้าจะสวยใสเสมอ
แต่ยามทุกข์ทับดวงนัยน์
มักจะลืมวันพรุ่งที่อาจได้เจอไปสิ้น...
...
...
บางวันผมก็แข็งขืนความรู้สึกไว้
เพียงเพราะไม่อยากอ่อนแอให้ตัวตนเรารู้สึกแย่
แต่บางที
ยิ่งข่มขืนกลืนกลั้น
ยิ่งทอนทำลายความภาคภูมิที่เพียรสร้างมานานวัน
....
มิตรภาพที่รัก...
ขออภัยสำหรับเวลาของน้ำตาลูกผู้ชาย
มันช่างทรมานน่ะคนดี...
ผู้ชายร้องไห้
คนเหงา เหงา
ในวันเงียบเงียบ
ฝันก็เย็นเยียบ
สัมผัสไม่ถึง
มิเหลือสิ่งใด
ให้ไฝ่คะนึง
เมื่อฝันใสซึ้ง
ถึงวันหล่นลาญ
มีแต่หัวใจ
สิ้นไร้วิญญาณ
ทุกทรมาน
จะผ่านเมื่อไร
วันนี้วันหน้า
วันว่าวันไหน
ฦ ไร้วันใด
หัวใจเจ้ากรรม
หัวใจเจ้าเอย
เคยเหน็บจำช้ำ
มาเยือนประจำ
ทำร้าย จริงหนอ
....
หัวใจผู้ชาย
ร้องไห้ไม่พอ
ทุกข์ไม่อยากท้อ
ตัดพ้อ ชะตา
พบ พบ พบ พบ
จบ หมดเวลา
ที่หลั่งล้นมา
น้ำตา ผู้ชาย
...
...
บัดเวลาที่จบข้อความนี้ พระอาทิตย์กำลังจะลาแสงแล้ว
ผมเหมือนเผลอทำหัวใจหล่นหายไป
ใจหายนัก...
แท้จริง...
ผมคงมิรู้สึกเช่นที่เป็นอยู่บัดวินาทีนี้เป็นแน่
ถ้าแม้นเพียงหนึ่งวินาทีที่มีความรู้สึกในคำนึงนึกนั้น
พบว่า พรุ่งนี้ยังอาจมีคำว่าเรา
..
ขอบคุณมิตรภาพที่แสนดี/แทนคุณแทนไท
8 พฤศจิกายน 2548 13:49 น.
แทนคุณแทนไท
๑...
เธอสอยดาวสาวเดือนที่เกลื่อนฟ้า
มาแซมช่อมาลาเพื่อปลอบขวัญ
หยิบปุยเมฆขาวนวลชวนพระจันทร์
มาถักร้อยสร้อยฝันปันปลอบใจ
๒
แถมยังคว้าเรียวรุ้งที่คุ้งฟ้า
มาเป็นเพื่อนเพลาคราหวั่นไหว
พบหยาดฝนหล่นกลิ้งบนกิ่งใบ
เธอแอบหยิบมาเติมให้ในใจกัน
๓...
นี่ก็ช่อดอกหญ้าถ้าจำได้
เธอร้อยไว้เป็นมาลัยใจยังหวั่น
คำเธอว่าคิดถึงยังตรึงกรรณ
เก็บมาเพ้อ ..รำพัน.. ทุกวันไป
...๔...
จึงถักร้อยสร้อยคำอันล้ำลึก
แทนรู้สึกดีดีที่มีไว้
เธอมิใช่คนแรกอย่าแปลกใจ
แต่เป็นคนสุดท้ายที่หมายมี
...๕...
แล้วก็จ่าหน้าความตามจดหมาย
ถึงไม่อาจเคียงใกล้ห้องใจสี่
แต่ร้อยถ้อยปรารถนาบรรดามี
เขียนวลีเหล่านี้-มอบแด่เธอ
................................................
พระอังคารที่ ๐๘ พฤศจิกาย์ ๔๘ / แทนคุณแทนไท
7 พฤศจิกายน 2548 10:31 น.
แทนคุณแทนไท
แด่ความคิดถึง...
ความโอบเอื้อถึงคนดีที่พี่มอบ
เกือบสุดขอบคะนึงหวามความคิดถึง
ระหว่างวันฝันว้างอ้างคำนึง
สวยสุดซึ้งประหนึ่งนิมิตคิดจินตนาฯ
สลักถ้อยร้อยอารมณ์ข่มความคิด
มิอาจซอนซ่อนสนิทสิเน่หา
อารมณ์เหมือนคลื่นซัดหัทยา
ให้ป่วนปั่นทุกวันมาคราคิดถึง
ดวงยิหวาราตรีคนดีเอ๋ย
กลอนพี่เคยเผยประจานปานประหนึ่ง
มิอาจห้ามความสงัดที่รัดรึง
ด้วยพิษรักสลักซึ้งจนถึงทรวง
ความคิดถึงเร้ารุมกลุ้มกลัดอก
หวาดวิตกตระหนกใจอย่างใหญ่หลวง
จนสุดขอบความคะนึงซึ้งสุดทรวง
ยังมิอาจแตะตวง...น่าห่วงนัก
ความโอบเอื้อถึงคนดีที่พี่มอบ
ไรจักตอบขอบทรวงที่หน่วงหนัก
เธอคิดถึงกันไหมเล่าที่รัก ?
แล้วเราจักได้เจอกัน ณ วันใด
พระจันทร์ที่ ๗ พฤศจิกาย์ ๔๘ / ๑๑.๐๙ น.
3 พฤศจิกายน 2548 10:50 น.
แทนคุณแทนไท
ฝั่งน้ำนนทบุรี
กระทรวงการค้า / ประเทศไทย
ส่งถึงคนอยู่ไกลใจแสนรัก
ด้วยแน่นหนักอารมณ์สิเน่หา
ใจดวงเดิมเพิ่มเติมทุกเวลา
เต็มแน่นในดวงอุราคราคิดถึง
คิดถึงเธอรู้ไหมใจจะขาด
ด้วยหวั่นหวาดขลาดกลัวอารมณ์หนึ่ง
คืออารมณ์แห่งรักที่รัดรึง
กลัวเธอคนที่คิดถึง จะลืมกัน
ทำได้เพียงเรียงร้อยสร้อยความรัก
ถวายภักดิ์ รักเอ๋ย แม้เคยหวั่น
ท่ามกลางคืนดาวรายเย็นใกล้เพ็ญจันทร์
จอมขวัญ...คนดีพี่อธิษฐาน
ขอให้ความรักเราเป็นนิรันดร์
อย่าเปลี่ยนผันตามวันที่ล่วงผ่าน
รอหน่อยนะคนดีอีกไม่นาน
เราจักสร้างตำนาน วิมานรัก
ขวัญข้า
ทุกเสี้ยวสร้อยปรารถนายังแน่นหนัก
ไม่ต้องเอ่ยคำใดดอกที่รัก
ที่ได้แจงแจ้งประจักษ์แล้วในใจ
ส่งถึงคนอยู่ไกลใจแสนรัก
ไม่ง่ายนัก ที่รักเอ๋ยไม่เคยไข
แต่พี่จักเปิดประตูให้รู้นัย
ว่ามีรักเก็บเอาไว้มอบให้เธอ
จะสัตย์ซื่อถือสัตย์มนัสมั่น
จะปกปักรักนั้นมั่นเสมอ
จะบูชิตทั้งชีวิตพี่คิดเพ้อ
จะรักเธอเท่านั้นนิรันดร
พระฤหัสบ์ที่ ๓ ตุลาฯ ๔๘
แด่เธอด้วยรัก/แทนคุณแทนไท
หน้าส่วนตัว
Calendar
Lovers
19 คน เลิฟแทนคุณแทนไท
1252
