ลำน้ำน่าน
เหมือนทุกอย่างร้างไกลแต่ใกล้ชิด
เหมือนม่านฟ้าคลี่ปิดแต่จันทร์เผย
ไม่สนิทแต่จิตกลับคุ้นเคย
เหมือนห่างหายคำเปรยแต่แว่วยิน
เหมือนหนังสือปิดวางอย่างสงบ
แต่อ่านจบถ้วนตอนอักษรศิลป์
เหมือนนานครั้งแต่ยังเป็นอาจินต์
เหมือนเหยียบดินกลับสร่างอยู่กลางดาว
เหมือนเนิ่นนานผ่านผันไม่ทันนึก
แต่ตราตรึกด้วยรอยให้คอยหนาว
เหมือนดอกไม้รอน้ำค้างพรมพร่างพราว
รอยามเช้าแล้วจะบานขานอรุณ
ขานอรุณแดดอุ่นกรุ่นทรวงอก
เมื่อหมู่นกพลัดถิ่นได้บินหมุน
ประดับโลกโตรกฟ้าว่าเจือจุน
สมดุลอาทรก่อนวันพลบ
เมื่อวันพลบคลี่ม่านผ่านอีกครั้ง
บ่มพลังไฟฝันเพื่อวันจบ
จุดหมายคอยร้อยฝันจักพลันพบ
จึงสงบทอดกายหมายซึ้งแล้ว
2773
8
0
หน้าส่วนตัว
