นกตะวัน
ทุกครั้งที่รถแล่นเบี่ยงซ้ายไปตามถนนที่คดเคี้ยวไปตามไหล่เขา ผมมักแลเห็นลำน้ำแม่ปิงไหลคดเคี้ยวลงมาเป็นคู่ขนานไปกับถนน แต่สายน้ำยังคงชุ่มฉ่ำไปด้วยไอหมอกที่โปรยปรายปกคลุมอยู่ทั่วไปจนหม่นมัว ก่อให้เกิดทัศนียภาพยามเช้าที่ค่อนข้างเศร้าและเงียบเหงา แม้แต่ป่าเขาสองข้างลำน้ำที่ค่อนข้างอุดมสมบูรณ์ในบางช่วงยังคงลางเลือนอยู่ในสายหมอกเช่นกัน รอเวลาให้แสงแดดยามเช้าสาดส่องลงมาไล่หมอกให้จางหายไป
โอ้แม่ปิงอ้อยอิ่งไหลจากไกลแสน
เลาะเลียบแคว้นแดนป่าพนาสัณฑ์
จากยอดดอยเชียงดาวไหลยาวพลัน
ลำน้ำนั้นไม่หวั่นไหวหลั่งไหลมา
แล้วลัดเลาะเซาะใกล้ไหล่ภูเขา
วกโค้งเว้าเข้าย่านขนานผา
เลียบถนนรถยนต์พ่านไหลผ่านตา