กระต่ายใต้เงาจันทร์
มองแสงจันทร์ดึกดื่นใต้คืนค่ำ
ความคิดถึงช่างลึกล้ำเสน่หา
เหมือนตกบ่วงห้วงเหวแห่งจันทรา
เพราะรู้ว่าหัวใจมาพบกัน
กลางแสงจันทร์นวลสกาวพราวผุดผ่อง
ทุกห้วงห้องแห่งหัวใจใช่ไหมนั่น
ความคิดถึงจึงเดินทางกลางแสงจันทร์
เราพบกันใต้แสงจันทร์และแสงดาว
ค่ำคืนนี้ที่เธออยู่ตรงนั้น
อย่าไหวหวั่นแม้หนทางแสนเหน็บหนาว
มีพายุลมฝนร่วงหล่นพราว
แม้เจ็บปวดรวดร้าวและเหงาใจ
ฉันยังคงมั่นคงอยู่ตรงนี้
จากหัวใจบริสุทธิ์ที่มีมาปลอบให้
แม้แค่เพียงหนึ่งเสียงหวังกำลังใจ
ยังคงมีความห่วงใยส่งให้กัน
ใต้ค่ำคืนดึกดื่นน้ำค้างพรม
วานสายลมเป็นผ้าห่มมอบปลอบขวัญ
ใช้แสงเดือนแทนอ้อมกอดใต้แสงจันทร์
แม้หวาดหวั่นวางล
2300
3
0
หน้าส่วนตัว
