เฌอมาลย์
เกิดเป็นคนหม่นหมองมีร้องไห้
มีหัวใจมีสำนึกรู้สึกรู้สม
มีเลือดเนื้อมีอุรามีอารมณ์
ล้วนผสมอยู่ในตัวและหัวใจ
ครายินดีปรีดาอุราชื่น
ยามขมขื่นชอกช้ำน้ำตาไหล
หลากลีลาหลายรสชาติสลับไป
สุดแต่ใจของตนจะทนทาน
อันภูผาว่าแกร่งลมแรงโถม
พายุโหมโรมสะบัดซัดสถาน
ก็สึกกร่อนเสื่อมสลายไปตามกาล
ลมรอนลาญสิงขรเหมือนสอนใจ
เมื่อความทุกข์รุกเร้าจนเศร้าหมอง
เกินประคองสุดต้านฤาทานไหว
จิตถดถอยท้อแท้พ่ายแพ้ภัย
จำจากไกลลาลับกับโลกลวง
จึงขอหลบหลีกลี้หนีปัญหา
ด้อยปัญญาแก้ไขเรื่องใหญ่หลวง
ไร้สติตรึกตรองสมองกลวง
จักลับล่วงชีวิตคิดอำลา
แต่...ถ้าความตายมันง่ายเหมือนดังคิด
คงจะปลิดชีวันหนีปัญหา