กชมนวรรณ
มีสองมือคุ้นเคยโอบเอื้อให้
แทนหนึ่งใจใคร่รับขับผวา
หนึ่งมือกุมซึมซับแทนวาจา
อีกหนึ่งเช็ดน้ำตากลัวลาไกล
พร่ำส่งเสียงคุ้นเคยเอ่ยกระซิบ
ดาวระยิบหยิบหาเรื่องราวใส่
คอยคุยเฟื่องเรื่องก่อนอย่าอ่อนใจ
จักคว้าไขว่เพื่อเธออย่าเผลอลา
ส่งอ้อมกอดพรอดพร่ำรำพันรัก
มิเคยจักสมมาดปรารถนา
หวังช่วยผ่อนเรี่ยวแรงที่อ่อนล้า
จงหวนหามาคืนชื่นอย่างเดิม
ความห่วงใยใจดวงนี้มิเคยเปลี่ยน
ส่งแวะเวียนสู่อีกใจให้ฮึกเหิม
เพียงแค่เธอรับรู้อยู่เช่นเดิม
จักหมั่นเพิ่มเสริมส่งตรงดวงใจ
อย่าท้อถอยคอยก่อนนะ...ที่รัก
พึงตระหนักถีงค่าอย่าผลักไส
รู้ว่าเหนื่อยปวดร้าวสุดก้าวไป
อย่าหวั่นไหวไกลจรย้อนกลับม
2009
4
0
หน้าส่วนตัว
