เจ้าก้มหน้าลงดินกินใบหญ้า หลังสู้ฟ้าพาตัวไปทั่วถิ่น จะร้อนหนาวเช้าบ่ายหน้ามุดดิน เจ้ารอนแรมหากินอย่างอดทน เจ้าเกิดมาตัวจ้อยต้อยต่ำศักดิ์ คนไม่รักเมตตาพาใจหม่น ถูกทำร้ายราวีทุบตีตน ทุกผู้คนรังเกียจเดียดฉันท์จริง จึงพากเพียรมานะพึ่งพาตน ก้าวให้พ้นขวากหนามข้ามทุกสิ่ง ไม่คาด หวัง ผู้ใดให้พักพิง แม้ก้าวพลาดล้มกลิ้ง ไม่เป็นไร จะล้มอีกกี่ครั้งไม่ย่อท้อ ไม่รั้งรอลุกขึ้นเพื่อก้าวใหม่ หนทางของชีวิตอีกยาวไกล ขอเพียงใจเต็มเปี่ยมเคียงพลัง แล้วก้อ..อีกนิด.. ในที่สุดก้อสามารถก้าวข้ามได้
1241
2
0
หน้าส่วนตัว
