หยาดเพชร...มณีพลอย
ฝนโปรยปราย สายลม บ่มความเศร้า
วันนี้เรา ต้องไปไกล แล้วหรือนี่
คิดถึงวัน เก่า-เก่า ที่แสนดี
ที่เคยมี กันอยู่ ในเมื่อวาน
น้ำตาร่วง รินหลั่ง ดุจสายฝน
คิดถึงคน ประพันธ์กลอน สุนทรหวาน
ได้รู้จัก ได้พบพาน เพียงไม่นาน
ก็ถึงกาล ที่เรา ต้องจากไกล
ฝากดวงใจ ทิ้งไว้ ที่ตรงนี้
คิดถึงวัน ดี-ดีที่ ทุกคนให้
รอยน้ำตา หยาดลง บนดวงใจ
อีกนานไหม จะได้ มาพบกัน
ขอบคุณทุก ความหวังดี ที่มอบให้
จะเก็บไว้ ในใจ ไม่แปรผัน
วันเวลา ไม่อาจ เปลี่ยนใจกัน
ไกลแค่ไหน รักแค่นั้น ฉันสัญญา
อีกไม่นาน จะกลับ มาอีกหน
กลับมาเขียน ให้ทุกคน อ่านอีกหนา
บทกวี จะลืม ไม่เลือนลา
แม้ว่าฟ้า จะเปลี่ยนสี อีกกี่กาล
855
2
0
หน้าส่วนตัว
