พี่ดอกแก้ว
เยื้องกิ่งงามยามลมพรมพลิ้วไหว
ช่อดอกไกวกลิ่นหอมย้อมนาสา
พิศลำต้นมั่นคงตรงกายา
คำนึงย้อนเวลาที่ดูแล
เริ่มจากความห่างเหินเมินดวงหน้า
รอยยิ้มพาเพาะมิตรจิตแยแส
ผูกไมตรีบางเบาราวเนื้อแพร
แล้วผันแปรเป็นใยในสัมพันธ์
คอยดูแลแผ่สุขปลุกใจชื่น
ชี้ชวนให้เริงรื่นยามโศกศัลย์
ดั่งฟูกฟักกล้าน้อยใต้ตะวัน
ให้ดำรงพืชพันธุ์อย่างแข็งแรง
หลั่งน้ำใจรินรดจรดโคนไม้
กลบเพลิงร้อนความร้ายที่แอบแฝง
ใต้ผืนดินสิ้นทุกข์ที่รุกแซง
กลบความแล้งของมิตรให้จิตดี
หลั่งน้ำคำย้ำทวนให้หวนคิด
ผลัดกันลิดก้านยื่นฝืนวิถี
อาจดูเหมือนรุนแรงในบางที
แต่วจีจริงใจไร้เล่ห์กล
ผ่านทิวาราตรีที่นานเนิ
2002
38
0
หน้าส่วนตัว
