พี่ดอกแก้ว
บางสำนึกรู้สึกเหมือนช่างศิลป์
ที่หมายรินความงามและหวามหวาน
ผ่านเส้นสีแสงเงาให้เข้ากาล
มุ่งละลานสายตาเพื่อพาเพลิน
โลกวันนี้มีหมอกหลอกลวงมาก
ยิ่งหลายหลากฉากดีที่ผิวเผิน
โต้อารมณ์ดุดันพลันหมางเมิน
สีดำเกินอัตราพาหม่นมัว
จะไปวาดฟ้าใหม่ใส่สีฟ้า
กระจ่างตาเมฆขาวพราวฟ้าทั่ว
เพื่อให้มีร่มเงาไม่น่ากลัว
เมฆจะเป็นดั่งรั้วกั้นแสงแรง
จะไปวาดต้นไม้ไว้กลางทาง
มีสายธารเคียงไปไม่ระแหง
เพื่อคนเหนื่อยอาศัยไร้ระแวง
แล้วปรับแปลงปรุงใจในศรัทธา
จะไปวาดดาวงามในยามค่ำ
เปลี่ยนฟ้าดำให้กระจ่างหว่างเวหา
แต่งแต้มดวงน้อยใหญ่ดาริกา
ให้พราวฟ้ายามจันทร์นั้นพรากไป
บางสำนึกตรึกไว้ใ
1647
28
0
หน้าส่วนตัว
