ว่างเปล่า ใต้เงาจันทร์ คลายสัมพันธ์ อันหวั่นหวาม จิตตรึง จึงผ่อนตาม เงาวาบวาม ตามรู้ตน วูบหนึ่ง ซึ่งรักเจ้า จนโศกเศร้า เขลาสับสน ด้วยรัก เจือใจปน จึงหมองหม่น ร้อนรนทรวง อารมณ์ เป็นเช่นเงา คอยทาบเทา เศร้าหม่นสรวง จึงวาง ว่างทั้งปวง คลายหนักหน่วง จากบ่วงใจ แต่นี้ จะหยุดนิ่ง วางทุกสิ่ง สิ้นหวั่นไหว รักพราก หมดจากใจ หมดสิ้นใน ใครบางคน รักได้ ก็ร้างได้ รู้วางใจ ไม่สับสน ว่างไว้ ในใจตน ไม่หมองหม่น ร้อนรนทรวง
770
4
0
หน้าส่วนตัว
