๐ ฝนครวญคราสลับด้วย แสงไฟ คืนค่ำพรมไรไร หยดย้อย ปานปรางพร่างชลใส เพียงหยาด รินนา เรียมนั่งเดียวดายร้อย ถักถ้อยคำสรรค์..ฯ ๐ ยามยลฝนหลั่งหล้า โลมดิน นางเอย เหมือนอาบลงบนจินต์ ภักดิ์นี้ ยามแสนห่างยังถวิล เกินเอ่ย คำแฮ หวังว่าใครบอกชี้ ช่องให้ถึงสมร..ฯ ๐ เพียงคราวใดห่างน้อง นวลนาง แม่เอย กลัวนักใจจืดจาง จึ่งย้ำ คราจรจากฤดีคราง คนึงสุด นุชเฮย ผิว์หวั่นใครกรายกล้
1506
25
0
หน้าส่วนตัว
