กระต่ายใต้เงาจันทร์
ไม่รับรู้ระยะทางถึงฝั่งฝัน
จะสิ้นสุดในวัยวันที่เท่าไร
หรือนิรันดร์จนตายจากพรากกันไป
รับรู้ได้เพียงก้าว พักคราวล้า
ไม่รู้จะพบพานหวานหรือขม
ผจญลมพายุปะทุกล้า
หรือวักดื่มกระแสฝันธารธารา
รู้เพียงว่ามีดอกไม้ที่ปลายทาง
ไม่รับรู้ว่าจะเจ็บกี่เหน็บหนาว
จะต้องท้อกันกี่คราวร้าวรุมร่าง
หัวใจดวงรุ่มร้อนจะผ่อนจาง
หรือลอยคว้างในลมฟ้า ชะตากรรม
ฝนจะตกละลายหายลมร้อน
ชะฝุ่นแล้งไปก่อนจะพลบค่ำ
หรือเมฆขาวปุยฝ้ายยังร่ายรำ
ปล่อยเปลวแดดไหม้ช้ำถึงน้ำใจ
แม้เราไม่เคยรับรู้กับระยะ
แต่ขณะยังใฝ่ฝันอันยิ่งใหญ่
เท้าที่วางทอดเท้าจะยาวไกล
ระยะฝันคงบอกได้กี่ปลายทาง
1423
6
0
หน้าส่วนตัว
