เธอเหมือนสายน้ำ..ที่นำพาความเย็นฉ่ำ ที่ไม่อาจกอบกำ...ใส่ในมือไว้ เป็นอากาศ...ที่วิ่งเข้าออกในลมหายใจ ทำให้ฉันมีชีวิตต่อไป..แต่จับต้องไม่ได้เลย บางครั้งเธอเป็นความฝันที่แจ่มชัด...เหมือนจริง เป็นบางสิ่ง...ที่ความหมายไม่อาจเปิดเผย บางครั้ง...เธอเป็นเหมือนใครคนหนึ่งที่คุ้นเคย ที่เวลาไม่เคย...พาเธอให้ใกล้เข้ามา ถึงแม้...ระหว่างเรา...จะดูว่าว่างเปล่า แต่ในความว่างเปล่า...เธอคือสิ่งที่ฉันค้นหา เป็นสิ่งที่ไม่อาจแตะต้อง...ไม่อาจได้มา แต่เป็นสิ่งมีคุณค่า..ที่ไม่อาจปล่อยให้ห่างสายตา..ห่างหัวใจ
867
5
0
หน้าส่วนตัว
