โอบอุ้มคุ้มครองทั้งผองศิษย์ ด้วยจิตหมายมุ่งผดุงศิลป์ กี่ครั้งพลังใจไหลหลั่งริน ไม่สิ้นเหมือนน้ำชุ่มฉ่ำทรวง กระชับมือมั่นขอสัญญา เหนื่อยล้าหาท้อขอสานสรวง ขอสานเกี่ยวร้อยสร้อยดอกดวง รับช่วงกวีคลี่เบ่งบาน จะแย้มกลีบกำจายกลิ่นมิสิ้นสุด ดั่งสายหยุดพลบค่ำย้ำขับขาน กลั่นอารมณ์บ่มรู้สึกตรึกกลอนกานท์ ให้สะท้านทั่วภพลบคำติง เป็นกวีตัวน้อยเหมือนด้อยค่า ไร้ราคา..หาแพ้..แม้ทุกสิ่ง แม้กวีนามแก้วเสียงแผ่วจริง หัวใจยิ่งภูผา..สายตาครู
1597
29
0
หน้าส่วนตัว
