ก่อพงษ์
ในวัยเยาว์เขลาเหลือพ่อเชื่อไหม
หนูอาศัยบทคาถาพ่อพาขาน
ท่องจำแม่นไม่เลือนล่วงจากดวงมาลย์
กล่อมวิญญาณให้เติบกล้าสู้หน้ากรรม
พ่อเสกเป่าเกล้ากระหม่อมพร้อมลูบหัว
บอกละชั่วแม้ต้องขมนะคมขำ
หนูก็จดลงใจใฝ่ถึงธรรม
เป็นธงนำปักที่ใจไม่ลบเลือน
จนวันนี้มีชัยและได้ดี
มากราบพ่อต่อหน้าพี่และผองเพื่อน
ในวัยเยาว์เขลาหงอพ่อคอยเตือน
ให้ธรรมเหมือนเครื่องกันอันตราย
คิดดีพูดดีทำดี..
คาถาอันนี้หรือมีขาย
อดทนอยู่ไม่หลู่งานอันเหนื่อยกาย
เก็บออมอยู่ไม่รู้หน่ายได้ลืมตา..
ลืมตาอ้าปากพ้นยากจน
เชื่อคำพ่อและเชื่อผลของคาถา
กราบเท้าพ่อขอแทนคุณตอบบุญญา
ค้อมวันทาศึกษาธรรมค้ำคุณเอย .