อาจเป็นบุญ หนุนนำ พี่ทำไว้ แต่ชาติใด ไหนเล่า เฝ้าฉงน เมื่อมาพบ พานน้อง ต้องกมล เหมือนดั่งคน คุ้นเคย เผยพูดจา ยามประสบ วงพักตร์ พี่รักยิ่ง เหมือนมนต์สิง ทำให้ ใฝ่ฝันหา เนตรประกาย วาววับ งามจับตา ทำพี่ยา รุมร้อน สะท้อนทรวง อยากจะเอ่ย เผยความ ตามในอก ว่าพี่ตก หลุมใจ รักใหญ่หลวง ไม่เคยคิด กลิ้งกลอก หรือหลอกลวง ใคร่ขอควง เกี่ยวแขน เป็นแฟนกัน หากมีน้อง ร่วมเรียง มาเคียงข้าง มิคิดห่าง ร้างแน่ หรือแปรผัน พี่ขอรัก ที่สุด ดุจชีวัน จะไม่ปัน หัวใจ รักใครเลย
952
28
0
หน้าส่วนตัว
